Russell Brutsché is in de eerste plaats een schilder en zijn werk zal veel liefhebbers van americana beslist aanspreken. Kijk maar eens op zijn website. Daarnaast is hij een musicus die met The Westbound (eigen beheer) een bijzonder aardig album heeft gemaakt. Zijn originele folkstijl brengt hij met fijne laagjes soul, zoals ook duidelijk wordt uit zijn cover van What A Wonderful World. Hij voegt niet echt iets toe aan de onovertroffen versie van Sam Cooke zelf, eerlijk gezegd zijn zijn eigen nummers interessanter. Met zijn tenor brengt hij oorspronkelijk werk als Dreamed I Met The Buddha, waarin ook Elvis nog even langskomt. Instrumentaal pakt Brutsché (zang, klassieke en elektrische gitaren, mondharmonica, tamboerijn) de zaken op soms ongewone wijze aan, vooral door de inbreng van Dayan Kai (toetsen, fluit, saxofoon, klarinet, accordeon, mandoline, percussie). Zo wordt Muddy Water door de fluit van Kai heel bijzonder, terwijl diens partijen op saxofoon sterk doen denken aan de blazers op de superieure soulplaten van Barbara Lynn. Mother’s Lovin’ Eyes is helemaal in de stijl van Paul Siebel en erg fraai. The Westbound is een interessante treinreis door Amerika en zeker voor herhaling vatbaar. Ook als schilder heeft de man uit Santa Cruz, Californië, iets met treinen. Op Flickr vond ik een betekenisvol schilderij van Columbus en de zijnen die Amerika veroveren met vlaggen en banieren van McDonald’s, Chevron, Shell, Starbucks en Wal-Mart, gadegeslagen door indianen. Verkrijgbaar bij CD Baby.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie