Eerlijk gezegd ben ik nooit zo dol geweest op het werk van Fred Eaglesmith. Mijns inziens heeft de Canadees met het Friese bloed Lipstick. Lies & Gasoline uit 1997 alweer, nooit overtroffen. Hoewel ik me realiseer dat Eaglesmith behoorlijk populair is ons land, houd ik toch maar vast aan mijn eigen mening. Die mening wordt bevestigd door Cha Cha Cha (Lonesome Day Records/Sonic Rendezvous). Cha Cha Cha is namelijk een hutspot van stijlen die verschillende kanten opvliegen, zelfs in de richting van de bossa nova, waarmee ook de albumtitel is verklaard. Ook heeft Eaglesmith zich de broeierige nachtclub-stijl van jazzcats en beatniks eigen gemaakt, zodat een vergelijking met Tom Waits zeker houdt snijdt. Behoudens een beperkt aantal aantrekkelijke nummers, zoals Car en Dynamite And Whiskey, komt Cha Cha Cha op mij tamelijk vrijblijvend over. Dieptepunt is dan ook, sorry Fred, Shallow met zijn ritmebox en Riha-orgeltje.
03/07/2010 Permalink
voor de liefhebbers:
fred bij letterman:
http://www.youtube.com/watch?v=MdUAjwHWYSI
i would clip:
http://www.youtube.com/watch?v=R8BJvXtk8s4&NR=1