Big Smith barst bijna uit elkaar van muzikaliteit. Ga maar na, de zes leden zingen allemaal en vijf van hen droegen composities aan voor Roots, Shoots & Wings (MayApple). Het album bestaat uit 16 nummers met een totale speelduur van 62 minuten. Vijf van de leden zijn neef en nicht van elkaar. Afgetrapt wordt er met My Overalls (Don’t Fit Me Anymore), een grappig liedje in de stijl van The Gourds en geschreven door Mark Bilyeu wiens album First One Free uit 2005 we nog altijd met plezier draaien. Big Smith heeft Springfield, meer…

Vet is een uitdrukking die de jeugd van tegenwoordig gebruikt (of is-ie al weer uit?) om aan te geven dat iets goed of tof is. Vet is hij dus, deze derde cd, Matchbox (Rang Records), van Guthrie Kennard. Om meerdere redenen: hij is uitstekend, maar de 10 liedjes hebben ook een lekker vol-vet geluid. Kennard heeft een stem alsof hij leeft op whiskey-benzine coctails. Hij kreunt zich een stoffige weg door zijn zelfgeschapen wereld van stevige vrouwen, voortvluchtigen en meer…

Mark Matos is een folkhippie uit de Californische Bay Area. Wellicht is dat voldoende om zijn muziek te typeren, maar voor het geval dat niet zo is: Matos beweegt zich in het idioom van relaxte popliedjes met een groovy vibe. De muziek op Words Of The Knife (Porto Franco Records) is dus aangenaam, prettig in het gehoor liggend, maar ook ongevaarlijk. In weerwil van zijn bescheiden uitstraling en dito muziek beschikt Matos over een royale begeleidingsband, Os Beaches, met daarin op pedal steel Tom Heyman (Maps Of Wyoming, The Court And Spark). meer…

Hopelijk hebben ze een goed huwelijk, maar de muzikale samenwerking tussen het echtpaar Cameron en Russell Cook levert gemengde gevoelens op. Little Country Giants heet hun band en Fists Of Foam And Fury (Cowboy Angel Music) is de derde cd. Het echtpaar Cook uit Athens, Georgia, wil misschien wel wat teveel. Russell heeft een prachtige gebarsten stem die zijn altcountry een natuurlijke geloofwaardigheid verschaft. Cameron zingt soms wat al te zoet en kinderlijk, toch heeft het duet op een nummer als Weary Worn Wanderers meer…

Dit doen ze toch erg knap: openingsnummer Eighty Eight is een elektriserende rocksong die zomaar afkomstig had kunnen zijn van Green On Reds Gas Food Lodging, terwijl het daaropvolgende Automat pastoraal en soulvol klinkt als Van Morrison ten tijde van Tupelo Honey. En zo kan ik nog wel even doorgaan met de referenties die III (Elektograph Records/Bertus) van het Nijmeegse Phantom Puercos bij mij oproepen. Eerst even dit. Hun eerste ep in 2005 kon je gratis toegestuurd krijgen meer…

Samen met The Cramps schopte Tav Falco met zijn Panther Burns de rockabilly door de jaren tachtig. Wild en waanzinnig, zo moest die op country en blues gebaseerde muziekstijl klinken. Op de eerste nieuwe studioplaat sinds tien jaar, nu als Tav Falco & The Unapproachable Panther Burns, zijn die eigenschappen nog steeds van toepassing. Conjurations: Séance For Deranged Lovers (Stag-O-Lee/Munich) heet die cd. Maar eerst nog even terug naar dat begin. De onlangs overleden geestverwant Alex Chilton hielp meer…

De jaren zeventig klinken duidelijk door op Terraplane Angel (eigen beheer) van David Jacobs-Strain. De uit Eugene, Oregon, afkomstige singer-songwriter is vooral beïnvloed door de mellow countryrock van de westcoast uit dat decennium. Op de cover Treetop Flyer (Stephen Stills) begeeft hij zich op het speelveld van Ry Cooder, David Lindley en vooral Little Feat. Net als die laatste band combineert hij een hoekige manier van spelen met veel soul. Jerry Riopelle dient hier dus ook nog te worden genoemd. Dat percussieve ritme is meer…

Als klein meisje kon Elizabeth Cook het niet laten om naar de vonkenregen te kijken tijdens de laswerkzaamheden van haar vader, ook al waarschuwde haar moeder dat het haar ogen zou verbranden. Op Welder (31 Tigers Records/Proper) zoekt de countryartieste uit Florida nog altijd het gevaar op. In onverbloemde taal schetst ze een raak portret van Amerika. Het gaat over vriendjes (He wears shirts that are trippin’ on LSD / I must be high as a kite on diesel fumes) in foute auto’s, waarmee ze meer…

There’s a halo of dust hanging over the hills / From the work on the road and the work in the fields / And we’ll pay for it later once we breathe it all in / But it sure makes the moon look good. Fraaie tekst waarin het rootsgevoel en het kosmische elkaar raken. Heel erg fijn praatzingend voorgedragen ook. Het staat op By The Side Of The Lake (Dusty Shadows Music) van Wes Weddell, een singer, songwriter, folklorist of sorts zoals hij zichzelf omschrijft op zijn MySpace-pagina. Weddell komt uit Seattle, beschikt over een soepele meer…