Rocky Votolato wordt al jarenlang geplaagd door angsten en depressies. Het heeft hem desondanks niet van een respectabele muzikale productie weerhouden; de singer-songwriter uit Seattle, Washington bracht al zeven albums uit. De afgelopen jaren ging de man door een diep dal: hij sloot zichzelf een jaar lang op in zijn flat om zijn demonen te bevechten. Het bezorgde hem daarbij volop inspiratie voor True Devotion (Barsuk Records/De Konkurrent), want dit album klinkt als een ware catharsis; kaalgeslagen, deprimerend zelfs. Dat maakt True Devotion niet minder mooi, integendeel. De voormalige punkrocker klinkt ingehouden en diep gevoelig, sleept de luisteraar mee met zijn hese stemgeluid. De begeleiding sluit hier naadloos op aan, want akoestisch en gestript en slechts plaats biedend aan zachte drumtikken, akoestische gitaren, pianostreken en een enkele veeg elektrische gitaar. Met intiem/intense liedjes als Sparklers, Instrument, What Waited For Me en Where We Started is True Devotion niet alleen voor Rocky Votolato een louterend album.
04/06/2010 Permalink
Deprimerend? Ach, one man’s ceiling is another man’s floor, ook in dit soort zwaar emotioneel geladen muziek. Verder volledig akkoord met de (te) beknopte recensie, op het aantal sterren na: dit plaatje verdient zéker een sterretje meer (vooral als je bekijkt wie hier de laatste maanden vijf sterren wisten te scoren).