Het zijn jeugdvrienden uit Kingston, Canada, die na high school en high schoolbands in 1983 The Tragically Hip – de naam ontleend aan een Michael Nesmith-video – oprichten: zanger Gordon Downie, gitarist Bobby Baker, bassist Gord Sinclair, drummer Johnny Fay en een Noord-Amerikaanse saxofonist die al snel het veld ruimt voor ritmegitarist Paul Langlois. Zat van de zielloze nep-rock-‘n-roll van Noord-Amerikaanse bands die optreden in de dranklokalen in hun woonplaats Kingston, gaat The Hip zijn eigen rock-‘n-roll spelen. Aanvankelijk komen ze alleen aan de bak als coverband – met als voordeel dat ze leren spelen en leren het publiek te bespelen – maar gaandeweg ontwikkelt The Tragicaly Hip een eigen repertoire op basis van klassieke bands uit de jaren zeventig zoals The Rolling Stones, Creedence Clearwater Revival, Little Feat en ja, Golden Earring. Ze worden tijdens een optreden in Toronto ontdekt door de labelbaas van MCA Records en brengen in 1987 een mini-cd uit. Voor het volwaardige debuut reist de band zuidwaarts naar Memphis, Tennessee en neemt onder leiding van Don Smith in de legendarische Ardent Studios het debuutalbum Up To Here op. The Tragically Hip betonen zich wars van intellectualisme, bezitten een aards arbeidsethos van drinken en spelen – en dat levert een dampende en stampende rock-‘n-rollplaat op. Het is pretentieloze rock-‘n-roll; maar fantastische pretentieloze rock-‘n-roll. Downie beschikt over een ruig stemgeluid en kwaakt zijn moeilijk te doorgronden teksten in de microfoon, al passeren onderwerpen als fellatio, ontsnapte gevangenen, geladen wapens en het apocalyptische beeld van een zinkende stad de revue. Dat laatste geeft blijkt van een helderziende blik: ‘New Orleans Is Sinking’, een zompige rootsrocksong, evenals ‘Blow At High Dough’ en ‘When The Weight Comes Down’. ‘Another Midnight’ kent een broeierige, southern R.E.M.-sfeer, ‘Opiated’ is een onheilszwangere rocksong met rammelende gitaarsolo van Baker, ‘She Didn’t Know’ wordt voortgejaagd door stuwende en solerende elektrische gitaren en ’38 Years Old’ is een met slidegitaar doortrokken menselijk drama. De Canadezen laten zich op Up To Here gelden als in de Mississippi-delta gewortelde rock-‘n-rollers – en in deze gedaante maken ze zonder meer indruk. Dat blijkt ook uit de verkoopcijfers in thuisland Canada: drievoudig platina. Vervolgplaten als Road Apples en Fully Completely verstevigen deze reputatie; ook in de Verenigde Staten en ook in Nederland, waar The Tragically Hip kan rekenen op volle zalen. Dat blijkt wel uit ‘At The Hundreth Meridian’ van Fully Completely: populair van Buffalo tot Hengelo.
Blow At Heigh Dough / I’ll Believe In You (Or I’ll Be leaving Tonight) / New Orleans Is Sinking / 38 Years Old / She Didn’t Know / Boots Or Hearts / Everytime You Go / When The Weight Comes Down / Trickle Down / Another Midnight / Opiated
29/08/2010 Permalink
Blijft een geweldige cd
31/08/2010 Permalink
Road Apples is nog beter!
08/09/2010 Permalink
Gracias Wijbren om me weer even terug te werpen naar de tijd dat deze band snoeihard door mijn speakers knalde… was ze inderdaad vergeten en nu, bij het opnieuw beluisteren van songs als Little Bones of New Orleans is Sinking valt het kwartje direct weer. Vooral die als door een duivel achterna gezeten stem van Downie…. yes!