Het enthousiasme over Born On Flag Day (zie recensie, het album is inmiddels ook gewoon uit in Nederland) ontbrak in eerste instantie toch enigszins bij The Black Dirt Sessions (Fargo/Munich), de derde cd van Deer Tick. De woeste levenslust van de met soul en rockabilly gelardeerde rootsrock op de vorige schijf heeft plaats gemaakt voor een veel donkerder gemoedstoestand. John Joseph McCauley III is op The Black Dirt Sessions meer in zichzelf gekeerd, terwijl juist die onbekommerde aanpak van hem me zo aansprak. Immers, er zijn al zoveel sombermannen in rootsland. Maar inmiddels ben ik toch wel overtuigd van de kwaliteiten van dit nieuwste werk. Dat heeft ook alles te maken met het optreden op TakeRoot. En het besef dat ware kunst alles te maken heeft met overgave. In dat opzicht wist de rammelende set van Deer Tick me diep te raken, terwijl de naar perfectie neigende formule van Wilco me totaal koud liet. Van de inderdaad van een ‘koortje’ voorziene opener Choir Of Angels gaat het via pianoballaden en gitaargeweld naar de hartverscheurende afsluiter Christ Jesus. Muziek die er toe doet.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie