Begin dit jaar brachten de Drive-By Truckers hun tiende plaat uit: The Big-To-Do. Een van die dingen op het to do-lijstje was natuurlijk een uitgebreide Europese toernee ter ondersteuning van die plaat. Daarbij werd het Amsterdamse Paradiso (op 17 november) gelukkig niet overgeslagen.
Bij betreding van het podium blijkt dat drummer Brad Morgan even kwijt is. In afwachting van zijn komst wordt de jarige toetsenist Jay Gonzalez dan maar toegezongen. Als Morgan haastig achter zijn drumkit gaat zitten wordt After The Scene Dies al ingezet, het begin van een avondje stevige gitaarrock met een countryrandje. Afwisselend worden er nummers gespeeld van voormannen Patterson Hood en Mike Cooley. Aan dat sjabloon wordt zo strak de hand gehouden dat het lijkt alsof dat een overheersende rol speelt in de dynamiek van de band. Praktisch zonder pauze volgen de liedjes elkaar op. Voor enige interactie met het publiek is, zeker in het begin van de avond, geen plaats. Bovendien lijkt het op de toetsenist het geluid van de Truckers helemaal dichtsmeert. Pas als halverwege de set twee nummers van de blanke soulman Eddie Hinton gecoverd worden –Where´s Eddie, gezongen door bassiste Shonna Tucker, en Everybody Needs Love- lijkt het sextet uit Athens, Georgia, zich te ontspannen. Wat dan volgt is een gloedvol gebrachte aaneenschakeling van liedjes uit het rijke repertoire van de band, waarbij het zwaartepunt wel ligt op de laatste cd. Ook van de in februari 2011 uit te brengen plaat (met de titel Go-Go Boots) wordt al het een en ander gespeeld, zoals, naast de eerder genoemde Hinton-covers, het heerlijke Used To Be A Cop. Hoogtepunt van de avond is de vertolking van het op een staalharde riff gebouwde Lookout Mountain, dat de heren Cooley en Patterson, maar ook derde (steel)gitarist John Neff, compleet aan stukken scheuren. Vanaf dat moment is er geen omkijken meer. Dit is rock zoals rock moet zijn. Het tweede uur toont de Truckers in volle glorie. De Jack Daniels gaat kwistig rond en nu mag ook de voorste rij meeproosten. Uiteindelijk sluit men de avond af met een cover van de Jim Caroll-klassieker People Who Died, dat ook is te vinden op het live-album Alabama Ass Whuppin.
Foto van Jelmer de Haas, valt niet onder de Creative Commons licentie van deze website.
18/11/2010 Permalink
Volgens mij heb ik toch echt op 28 october 2008 de Drive-By Truckers in Paradiso gezien. Een concert dat me helaas alleen vanwege het vreselijk slechte geluid is bijgebleven.
19/11/2010 Permalink
You’re right, Jean. Heb het aangepast.
19/11/2010 Permalink
Dat klopt, van dat slechte geluid. Was nu dik in orde!
19/11/2010 Permalink
12 augustus 2008 hebben DBT voor het laatst in Paradiso opgetreden. Onaangenaam hard was het. Woensdag was het nog steeds poeierhard, maar wel beter. Overigens een fantastisch optreden.
Heeft iemand de volledige setlist?
Heb hier de recensie van Blitzen Trapper in de Melkweg gemist. Ook geweldig!!
19/11/2010 Permalink
Date: 2010-11-17
Venue: Paradiso
City: Amsterdam
State/Country: The Netherlands
1. After The Scene Dies
2. 3 Dimes Down
3. The Fourth Night Of My Drinking
4. Where The Devil Don’t Stay
5. Drag The Lake Charlie
6. Birthday Boy
7. Santa Fe
8. Panties In Your Purse
9. Goode’s Field Road
10. Carl Perkins’ Cadillac
11. Where’s Eddie?
12. Everybody Needs Love
13. Marry Me
14. Lookout Mountain
15. Get Downtown
16. (It’s Gonna Be) I Told You So
17. Sink Hole
18. Uncle Frank
19. Hell No, I Ain’t Happy
20. Used To Be A Cop
21. Gravity’s Gone
22. Ronnie and Neil
23. Zip City
24. People Who Died
21/11/2010 Permalink
Heb de DBT nu voor het eerst gezien, na ze 1,5 geleden te hebben ontdekt. Het concert van afgelopen donderdag in poppodium Vera te Groningen was goed. Ik heb de setlist van die avond niet meer helemaal in mijn hoofd zitten, maar wijkt verrassend op genoeg punten af van de setlist van Paradiso. Voor de band vond ik het alleen jammer dat de zaal voor ongeveer de helft gevuld was (ongeveer 250 aanwezig).
Niettemin, ze hadden plezier in hun spel, en hebben ongeveer 2 uren gespeeld. En ze kondigden aan dat ze van plan waren om snel (binnen half jaar) weer naar Europa te komen ter promotie van Goo Goo Boots.
21/11/2010 Permalink
Date: 2010-11-18
Venue: Vera
City: Groningen
State/Country: The Netherlands
1. Wednesday
2. Dead, Drunk, and Naked
3. Guitar Man Upstairs
4. One Of These Days
5. Love Like This
6. Heathens
7. Two Daughters and A Beautiful Wife
8. This Fuckin’ Job
9. The Flying Wallendas
10. A Ghost To Most
11. Gravity’s Gone
12. Marry Me
13. Zip City
14. Let There Be Rock
15. Birthday Boy
16. Get Downtown
17. (It’s Gonna Be) I Told You So
18. Santa Fe
19. Mercy Buckets
20. Used To Be A Cop
21. Angels and Fuselage
21/11/2010 Permalink
Lekker stevig en een prima geluid. Maar de Truckers zouden er goed aan doen ook op het podium af en toe wat gas terug te nemen, zoals ze op hun platen ook doen.
21/11/2010 Permalink
Helemaal mee eens, Pluup. Ik zou graag eens een nummer als Eyes Like Glue live zien.
22/11/2010 Permalink
Ja, om er maar eens eentje te noemen. Begrijp me goed: ik ben dol op de Truckers-rock. Let there be rock. Maar ook op de meer country/songwriter-achtige dingen die met name Mike Cooley op de platen doet. Tip: ik heb pas een playlist gemaakt met alle Cooley-liedjes van verschillende platen achter elkaar. Is een tijdje mij favorietje Truckers-CD geweest!
22/11/2010 Permalink
Jammer alleen dat Cooley zo toonloos zingt…
22/11/2010 Permalink
Prachtige stem, als je het mij vraagt, maar da’s dan misschien weer meer een kwestie van smaak. Probeer eens zo’n Cooley-playlist.
24/11/2010 Permalink
Toonloos??? 🙂 Komt waarschijnlijk door de drank.
Als Cooley toonloos zingt, hoe omschrijf je Neil Youngs zangstem dan? Ik vind Cooley’s stem meer body hebben dan de schuurpapierenvocalen van de heer Hood.