Het besef dat Nederlandstalige muziek wel degelijk de moeite waard kan zijn, kwam voor mij pas met het in 2005 verschenen topalbum Laagstraat 443 van JW Roy. Zo af en toe verschijnen er albums die dat laat verkregen inzicht bevestigen. Zoals dit Wachten Op De Klap (Munich) van Mathijs Leeuwis, net als Roy een Brabander overigens. Het album begint met een Waitsiaanse bewerking van Saint James Infirmary en een tekst over immigranten. De liedjes van Leeuwis gaan over het lief en leed van alledag. Herkenbaar en invoelbaar. Ik moet nog graven in beton / Voor m’n echte leven start / Ik moet nog schuren tot het bloed / Tot waar mijn echte leven wacht. Leeuwis heeft het over kanker en een echtpaar dat al vijftig jaar is getrouwd dat zelf de dag kiest dat het einde komen mag. De liedjes komen helemaal tot hun recht door de voortreffelijke productie van Gabriël Peeters, ook al verantwoordelijk voor Laagstraat 443. Met veel fraai uiterst sfeervol toetsenwerk, blazers, een krassende viool en zelfs een zingende zaag valt er ook muzikaal veel te genieten. Een album om te koesteren.
09/11/2010 Permalink
en live helemaal goed!
09/11/2010 Permalink
Terecht deze recensie.
12/11/2010 Permalink
Ja, Ja. Ik weet dat dit en dooddoener is, maar dit is On- Nederlands GOED !!!!