De Amsterdammer Edo Donkers is gefascineerd door Amerika. A Sense Of Home (Continental Record Services/Munich) is een cd waarvoor hij inspiratie opdeed tijdens een maandenlange reis door het zuidwesten van de VS. En vond hij er het ultieme thuisgevoel? Ja en nee, zo blijkt uit de titelsong. Oh drive on / On that stretch of road running westbound / Won’t you ride on / Oh that troubadour’s hallowed ground / Now I can’t seem to grasp it, no matter how I try / Guess that I’ll be looking for a home / Right until the day I die/ But I went down to Terlingua Town, up where the river winds / And I found that one special place / Back in a corner of my own mind. Het is een herkenbaar beeld. Het Amerika van al die liedjes zit misschien wel vooral in het hoofd. Meer nog dan dat het een land is. Geen wonder dus dat americana een term voor een muziekgenre is geworden. Anyway, Donkers heeft een naar de zachte kant buigende stem, waardoor het lijkt alsof het wat meer rockende materiaal niet helemaal zijn ding is. Een beetje zoals dat ook altijd het geval is bij Jimmy LaFave. Die zachte naar de folk buigende stem komt beter tot zijn recht op een nummer als Drinking From The Same Well, maar de keerzijde is dat hij daarin wel bijna verdrinkt in zachtmoedigheid. Toch ook wel weer mooi trouwens, dat gebrek aan stoerheid. So here I am a Dutch boy with a Texan heart / Lately I’ve been thinkin’ about how I ever started out / For thirty-odd years I’ve been trying to get some rest / But my mind was always reaching out to these places far out West.
08/01/2011 Permalink
Beste John Gjaltema,
Tja, wat moet je met zo’n recensie. T is geen vlees t is geen vis.
De opmerkingen over mijn muziek zijn natuurlijik je journalistieke vrijheden en meningen, daar kom ik niet aan… maar… heb je de CD Highway Trance van collega Jimmy Lafave wel eens gehoord? Snap je opmerkingen dus niet helemaal.
Moeilijk hoor, de Nederlandse smaakpolitie in deze zeurcultuur behagen.
Een kennelijk niet ‘stoere’ singer-songwriter
20/01/2011 Permalink
Oeps, wel grappig dit.
Een artiest die meteen boos wordt als iemand zijn muziek niet helemaal geweldig vindt.
Sorry maar “collega” Jimmy Lafave is wel van een héél ander caliber imho…
Louis Kersten
22/01/2011 Permalink
Beste Louis,
Dan moet je wel mijn reactie goed lezen, natuurlijk. Ik laat de journalistieke vrijheden van John intact, zoals je kunt lezen.
Het gaat mij om de vergelijking die John, maakt die ik om mijn argumentatie (artiest in kwestie La Fave weet wel raad met rock songs) niet op zijn plaats vindt.
Dat je mijnheer La Fave ver boven ondergetekend plaats laat ik op mijn beurt weer voor jouw rekening. Ik zie muziek niet als competitie, maar dat is in NL wel steeds vaker het geval.
Heb je mijn plaat overigens gehoord?
Enne… dat je het grappig vindt dat ik boos zou zijn (niet het geval) laat ik ook voor jouw rekening.
Muziek is voor genieten hoor (of niet, en daar is iedereen vrij in), t is geen wedloop.
Vriendelijke groeten,
Edo Donkers
24/01/2011 Permalink
Helemaal mee eens,Edo! Ik heb je cd wel gehoord. Twee maal in de winkel beluisterd en daarna gekocht. Mooie relexte cd. Vind hem heerlijk voor in de auto, voor de langere ritten. De vergelijking met Jimmy lafave zoals John hem gebruikt snap ik wel. de vergelijking dat jullie beiden naar een zachtere stem neigen en daardoor de rocknummers minder lijkt te liggen. Geen gekke opmerking toch? Dat dat niet betekend dat de muziek of stemmen uberhaupt op elkaar lijken wordt in ieder geval door de inmenging van Louis dan weer niet begrepen, jammer Louis!
25/01/2011 Permalink
Ach Edo,
Met “Moeilijk hoor de Nederlandse smaakpolitie in deze zeurcultuur behagen” geef je toch wel redelijk aan hoe je denkt over onze zeer gewaardeerde recensent.
Waarschijnlijk heb ik door de verbazing over die ene je zin je reactie verder niet zo goed gelezen.
Groet,
Louis