Eerlijk gezegd valt mij Sometimes Ya Gotta… (Blue Rose/Sonic Rendezvous) niet mee. Wellicht waren mijn verwachtingen te hoog gestemd. Want ga maar na, rockchick Collins heeft door haar echtelijke verbintenis met Jason & The Scorchers-bassist Al Collins toegang gekregen tot de muzikale fine fleur van alternatief Nashville. Dan Baird produceert en speelt gitaar, Warner E. Hodges hanteert de twanggitaar, husband Collins heeft de bas omgegord en Tommy Womack draagt compositorisch bij. Dit op zich bijzonder interessante affiche blijft naar mijn bescheiden mening echter steken in vrijblijvendheid. De gitaren scheuren nergens echt hard en diep, terwijl Stacie zelf nauwelijks aan emotioneel contact, soul of gevaar doet – wellicht met uitzondering van de gave bluesstomper Cool. Echt slecht wordt het dan ook niet; Sometimes Ya Gotta… blijft rootsy en twangy, maar niet zelden spartelt Stacie Collins boven de afgrond van good time rock-‘n-roll en mainstream Nashville.
19/12/2010 Permalink
Smaken verschillen, 5 sterren voor Carly Jamison en 3 voor een Stacie Collins: ik zou het precies omgekeerd hebben gedaan. Zo zie je maar hoe betrekkelijk recensies kunnen zijn, het is uiteindelijk niet meer dan een persoonlijke mening en geen waarheidsvinding.
19/12/2010 Permalink
Let wel dat de cd van Stacie Collins is besproken door Wiebren en het album van Carly Jamison door John. Dus…inderdaad een persoonlijk smaak. Ik zal vanavond mij eens wagen aan de cd van Stacie. Everything Happens…van Carly kwam bij mij niet verder dan drie sterren.
20/12/2010 Permalink
Ik weet het gaat om de muziek, maar wat een afschuwelijke hoes is dit.
20/12/2010 Permalink
Ja, de hoes verdient inderdaad (g)een ster. Weer een voordeel van downloaden, zit je niet met lelijke hoesjes opgescheept 🙂