Net als Jim Lauderdale en Radney Foster maakt Trevor Alguire het soort onvervalste country dat in de eerste plaats vooral verrassend tijdloos klinkt. Niet ouderwets, hou op, allerminst. De liedjes en aanpak van deze Canadees passen helemaal in het straatje van iemand als Marty Stuart, ook iemand die tradities mengt met een eigen persoonlijkheid, zodat van veilig sjabloneren geen sprake kan zijn. Now Before Us (eigen beheer) is, zoals al wel uit voorgaande woorden kon worden opgemaakt, een uitermate geslaagd album. Geef dit Now Before Us even de tijd, want pas met een aantal draaibeurten dringt de schoonheid van deze muziek echt door. Dan pas wordt duidelijk dat Alguire binnen het speelveld soepelweg zijn gang kan gaan met lichte twang, fijne samenzang en afgemeten doch tegelijkertijd vol vuur gebracht spel. Soms met bluegrasselementen zoals in Pen A Man Down, een ander moment krijgt de blues wat kans op Weeping Willow. Niet volgens een platgetreden pad overigens. Echt nergens. Kelly Prescott verzorgt af en toe de tweede stem. Een Spaanse gitaar geeft het prachtige What Lies extra glans. Alguire klinkt er bijna als Dwight Yoakam. Please Don’t Leave Us Now heeft dubbele gitaren en dito zang en qua opbouw heeft het wel iets van het werk van Joe Ely op diens Love And Danger. Verkrijgbaar bij CD Baby.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie