Zou er in Texas iets overblijven van de smaakvolle melange van jazz en rootsmuziek waarmee Bart de Win zich had onderscheiden op zijn debuut The Simple Life, dat was toch wel de vraag toen bekend werd dat de Brabander zijn tweede album door Walt Wilkins zou laten produceren. Weliswaar is er iets minder jazz, toch kunnen we gerust zijn. De Win heeft op Little World (Munich) zijn Europese gevoel voor stijl niet verloren. Nou is Walt Wilkins natuurlijk ook niet de eerste de beste, dat heeft hij voldoende bewezen als producer van de eerste twee albums van Sam Baker. De Texaan en de Brabander hebben beiden reden om trots te zijn. Little World is namelijk een geslaagde crossover tussen twee continenten. De Win kan provinciegenoot Ad van Meurs (The Watchman) de hand schudden als iemand die americana weet uit te bouwen tot een eigen stijl. Zelfverzekerd klinkt De Win en zijn lichte accent is absoluut niet hinderlijk, eerder authentiek. Want laten we wel wezen: Texanen hebben ook een eigen tongval. Het toetsenspel (orgel, piano, Wurlitzer, Rhodes, accordeon, melodica) is dan eens schatplichtig aan Ray Charles en dan weer neigend naar licht klassiek om daarna extreem funky uit de hoek te komen. Misschien is er wel een groot publiek te bereiken met deze verzorgde witte soulmuziek. Paul Carrack lukte het ook.
01/02/2011 Permalink
sant in eigen land …waarom niet ? Bart de Win op Naked song, Eindhoven, Blue Highways, Utrecht….. moet kunnen !