Gurf Morlix vond ik zo’n vreemde naam dat ik die nooit meer vergeten ben. Omnimuzikant, producer van o.a. Lucinda Williams, Robyn Ludwick en Jenny Stearns en sinds 2000 ook zelfstandig singer/songwriter. De Texaan Blaze Foley was al dood toen ik voor het eerst van hem hoorde. Op 1 februari 1989 werd hij neergeschoten waarna hij op de operatietafel overleed. Foley was een waanzinnig liedjeschrijver, maar zijn wilde levensstijl en pure pech stonden een grote carriere in de weg. Lucinda Williams (Drunken Angel) en grote vriend Townes van Zandt (Blaze’s Blues) schreven liedjes over hem. Morlix – ook een grote vriend van Foley – eert hem nu met een heel album: Blaze Foley’s 113th Wet Dream (Rootball Records). Morlix voert 15 nummers van Foley uit en doet dat goed. Misschien is het vloeken in de Americana-kerk, maar eerlijk gezegd vind ik de uitvoeringen van Morlix beter dan de originelen (niet dat ik die in de kast had staan, maar op Spotify is veel van Foley te beluisteren). Prachtig sober gearrangeerd, helder geproduceeerd, mooi vast gezongen. Vooral op dat laatste punt vind ik de versies van Morlix beter dan de originelen. Maar muziek is geen wedstrijd –al schijnen velen dat wel te denken- dus laat ik uiteindelijk volstaan met de conclusie dat Blaze Foley’s 113th Wet Dreams niet alleen een mooi eerbetoon, maar vooral ook een fijne plaat is geworden.
21/02/2011 Permalink
Kijk, dat had ik nou precies hetzelfde! De door zovelen bejubelde Foley kon mij nooit zo boeien en deze uitvoeringen van Morlix vind ik prachtig!
Hugo nu staan we wellicht beiden te vloeken in de Americanakerk.
21/02/2011 Permalink
Eens. Ik heb ook niets met Foley. Vind deze versies beter maar nog steeds niet zo goed om tot aanschaf over te gaan. leuke plaat, niets meer maar ook niet minder!