Ze worden in 1993 gespot door Atlantic-stafproducer Paul Ebersold in Nashville, Tennessee in nota bene een bluesclub. Hetzelfde jaar nog ligt het majordebuut in de winkel. The Screamin’ Cheetah Wheelies rijden gretig mee op de dan heersende golf van grunge en stevige rock, maar het vijftal is meer een groovende jamband die live graag improviseert. Dat is getuige de soms uitgesponnen gitaarsongs op het zelfgetitelde album duidelijk te merken. The Wheelies gaan flink tekeer met hun opzwepende mix van blues, soul en southern rock. Funky en swingend is ‘Somethin’ Else’, soulvol en met een zuigend orgel is ‘This Is The Time’, dito het broeierige ‘Sister Mercy’. ‘Majestic’ ademt classic rock, terwijl ‘Let It Flow’ de magnifieke afsluiter is van een dampende plaat, ergens tussen Burning Tree, Blind Melon en Widespread Panic.
Shakin’ The Blues / Ride The Tide / Somethin’ Else / This Is The Time / Slow Burn / Leave Your pride (At The Front Door) / Jami / Sister Mercy / Majestic / Moses Brown / Let It Flow
12/02/2011 Permalink
Ook héél interessant, de soloplaten die Mike Farris heeft gemaakt. Vooral Salvation In Lights. Vol soul en gospel, met een stem die je totaal niet verwacht van een blanke man. Spetterend, swingend, geweldig!
12/02/2011 Permalink
Alle SCW platen en op het web circulerende livetapes zijn te gek.
Ongecontroleerde, door dronkenschap bezeten gitaar jammuziek.