Up On The Roof kun je fijn naar beneden kijken, naar wat er op straat gebeurt, Up On The Roof speelden The Beatles. Up On The Roof (PIAS) is het derde solo-album van Jelle Paulusma, de voormalige voorman van een van Neerlands allerbeste bands, Daryll-Ann. Paulusma gaat, een beetje tegen de keer in, steeds maar weer door met het maken van avontuurlijke, doorleefde platen. Op deze derde klinkt Paulusma relatief opgewekt en het lijkt erop dat de vertrouwde Daryll-Ann-sound weer tot leven is gewekt. De gitaren zijn namelijk gelaagd en meer…

Net als op het twee jaar geleden verschenen For The Mission Baby klinkt To Drink The Rain (Music Road Records/Munich) van Malcolm Holcombe behoorlijk opgeruimd. De Amerikaan die een groot deel van zijn loopbaan zelf zijn grootste vijand was, slaagt er tegenwoordig in om de zaken aardig helder te bekijken. In zijn nog altijd donkere countryblues, dat kan nou eenmaal niet anders met zo’n grommende voordracht, breken voldoende streepjes licht door om van optimisme te kunnen meer…

Mooie titel is dat, Barn Doors And Concrete Floors (Continental Song City/Munich). Daarin komen platteland en stad samen; country en rock. Israel Nash Gripka groeide op in de Ozark Mountains van Missouri en woont tegenwoordig in het drukke New York. De invloeden van het rurale Amerika vinden hun weg in zijn grotestadsmuziek. Van een hybridegeluid is eigenlijk niet eens sprake, daarvoor klinkt het te origineel. Barn Doors And Concrete Floors is de uitstekende opvolger van het verpletterende debuut New York Town. Direct vanaf de scheurende meer…

Met haar schorre stem zingt Joanne Mackell over begeerte en teleurstelling en dat zijn toch wel de ultieme thema’s van countrysoul. Wanderlust (eigen beheer) is een en al passie. Het titelnummer gaat over het zwerven naar onbekende oorden, oftewel het leven zelf. Daarin is niet alles vanzelfsprekend, zeker niet voor een countryzangeres die er geen geheim van maakt dat ze lesbisch is. Uit sommige teksten valt dat op te maken, maar het verkondigen van dat feit is niet een doel op zich. Joanne Mackell is de dochter van de meer…

Talent plenty, maar platenmaatschappij Warner Bros houdt de Ierse singer-songwriter Eamonn O’Connor in een ijzeren beklemming waaruit geen ontsnappen mogelijk lijkt. O’Connor vlucht echter naar Bastrop, Texas, neemt het alias Lucky Bones aan en ramt daar elf songs op de band. Het resultaat daarvan brengt O’Connor in eigen beheer uit onder de titel Together We Are All Alone. Lucky Bones is dus op dit debuutalbum een volwaardige band, wat tot uitdrukking komt in het stevige fundament en de alom aanwezige elektrische gitaren. O’Connor bezit de gave meer…

Die stem van Kimmie Rhodes is als de streep waterdamp achter een vliegtuig op grote hoogte die uiteen valt en verdwijnt. Het is bijna zuchtzingen wat ze doet, maar dan toch ook weer heel anders. Omdat Rhodes niet alleen maar zucht, maar verder juist heel helder zingt. Toch eindigen alle woorden in softfocus. Op het titelnummer van Dreams Of Flying (eigen beheer) doet Rhodes niet onder voor het erotische genot van de zingende Jane Birkin, ook al is zulks totaal onbedoeld. Turnin’ My World heeft het lieflijke van Hope meer…

Een gitaar die bijna het hele liedje vooraf gaat aan een fijne golvende melodie, het heeft veel weg van de ondanks alle wereldellende toch altijd optimistische folk die in de jaren zestig gemaakt werd. Na dat eerste nummer Steal The Heart volgt Long Gone dat iets zwaarder wordt aangezet. In dat liedje komen vooral de Texaanse roots boven. Art & Lisa vormen sinds 2007 een stel en Healin Time (eigen beheer) is hun tweede cd. Lisa heeft een licht breuklijntje in haar stem en daarmee kun je natuurlijk prima over een gebroken meer…