Ach ja, wat kan dit soort door The Byrds beïnvloede muziek toch heerlijk zijn, dat is onmiddellijk de vaststelling bij Glide, het eerste nummer op There’s No Denying Josephine (eigen beheer) van The Lonesomes. Een nummer overigens dat ook wel iets van REM in zich heeft. Het derde album van deze band uit Portland, Oregon volgt vijf jaar na het op deze site enthousiast ontvangen Quick Fixes And Power Trips. De vier heren van The Lonesomes schrijven ambachtelijke liedjes met fraaie melodielijnen waarin meerstemmige vocalen de glans van de jaren zeventig weer eens oppoetsen. Ook de jaren tachtig van de paisley underground klinkt door in de stuk voor stuk heerlijke liedjes met steeds weer lekker fel gitaarwerk. Gasten dragen bij aan het rijke geluid op trompet, mellotron, steelgitaar, cello en nog zo het een en ander. Leaving Train heeft lekker naar climaxen toewerkende gitaren en echt heel mooie toevoegingen van synthesizer. Het beatleske Western Town onderscheidt zich door lange gitaarlijnen alsof er in elke tuin van dit stadje wasgoed aan de lijn hangt. Goin’ Down (To Whiskeytown) valt op doordat het naar southern rock neigt. Verkrijgbaar bij CD Baby.
20/04/2011 Permalink
Je prijst deze cd de hemel in en je geeft drie sterren. Merkwaardig. Tijdens lezing van de recensie zat ik steeds te wachten op de toevoeging ‘maar…’