John David Kent formeerde in de jaren negentig samen met Ben Kweller Radish en met die grungeband – zelf hadden ze het over sugar metal – speelden ze op Lollapalooza en maakten ze hun opwachting in de talkshow van David Letterman. Lang niet mis voor de destijds zeer jonge gastjes. Met het album John David Kent (Roustabout Records) begint de Texaan nu aan het vervolg van zijn loopbaan. Het is een uiterst interessant album geworden met een enigszins commercieel aandoend geluid, een vorm van countryrock die misschien niet zozeer vernieuwend is, maar wel tot nieuwe inzichten leidt. Allereerst dit: John David Kent is een uitstekende zanger. Hij zingt zeer zuiver en heel af en toe neigt zijn stem zelfs naar gladde hardrock. Nog sterker is dat het geval bij gitarist Michael Graska die op Ride It On The River de leadvocalist is. Mede door de krachtige slagen van drummer Tony Kent doet het geheel ook denken aan John ‘Cougar’ Mellencamp ten tijde van The Lonesome Jubilee. Die indruk wordt versterkt door de aanwezigheid van Jason Andrew op fiddle. Gedreven begint de band het album met Goodbye Gone: I don’t wanna be your rolling stone, but it’s the only kinda life I’ve ever known. Dergelijke woorden hebben we al vele malen gehoord, maar met deze overtuiging is de boodschap nog altijd raak. Nog een vergelijking: op Back To The Country zou je zweren dat het John Doe is die zingt. Door de duidelijke zang gaat geen woord verloren. Als gezegd, de teksten gaan langs bekende wegen, maar elke liefhebber van het genre zal zich graag mee laten voeren naar A Place To Call Home, Down To The Water, In The Promise Land of Ride It To The River. Op Why Won’t You Stay levert Kent verzorgde soul. Zelf zit hij achter de piano en het schitterende orgelspel is van gast Bobby Sparks. David Lee Schloss ook nog maar even noemen, want die schittert op saxofoon. Het is een nummer waar Paul Carrack jaloers op zal zijn. In Nashville zullen ze zich afvragen hoe deze Texanen het voor elkaar hebben gekregen om van country en rock zulke krachtige popmuziek te maken. Zo kan het dus ook!
26/06/2011 Permalink
Goede cd, de stem van Kent doet me soms een beetje denken aan Jackson Browne, maar dat is eigenlijk niet belangrijk, de cd klinkt gewoon erg goed, een echte zomercd, nu nog hopen dat de plaatselijke cd-boer in mijn dorp genegen is deze cd te bestellen, hij vind mijn keuzes die ik via deze site weleens maak nogal verwarrend, hij kent het nooit wat ik hem aandraag, wat niet vreemd is, in dit dorp is er een hoog Borsato etc etc gehalte en daar moet hij het dan ook qua inkomsten van hebben.