Een 9 gaf de website americana.uk dit Windsor Blue (eigen beheer) van Dan Krikorian. Het plaatje was alhier op de stapel blijven liggen, want de vorige cd van de Californiër was niet veel soeps (zie recensie). Maar goed, dus toch maar luisteren. Helaas, opnieuw gaat die niets-aan-de-hand-stem van Krikorian ongelooflijk irriteren. De vergelijking die recensent Phil Edwards maakt met Josh Ritter slaat helemaal nergens op. Dit mist de sprankelende energie die Ritter uitstraalt ten enenmale. Krikorian denkt een verloren liefde af te kunnen sluiten met een Goodbye Waltz, alsof zo’n lichtheid enige troost biedt. Deze labbekakkerige in grijze nevelen gehulde ontkenning van alles wat er toe doet is bijna net zo erg als een zondagmiddag in juli die verdwijnt in de motregen. Verkrijgbaar bij CD Baby.
24/07/2011 Permalink
En opnieuw een labbekakkerige recensie van een soulvolle topplaat, die nog beter is dan de voorganger.
Zelden zo’n uiteenlopende meningsverschil gehad over een recensie als in dit geval.
Wat is er eigenlijk mis met zijn stem?
Zijn er toch echt wel anderen die irriteren danwel niet kunnen zingen, zeker in het Americana genre.
De 9 van Americana-UK is terecht: “Emollient is the word that springs to mind to sum up this album; smooth, soothing, relaxing at times, whilst also invigorating the jaded musical skin.”
24/07/2011 Permalink
John,
Jij schrijft: “want de vorige cd van de Californiër was niet veel soeps”.
Was die vorige cd echt zo slecht, of vond jij het niet veel soeps? Want dat is natuurlijk een heel verschil. Een persoonlijke mening.
En de volgende:
“De vergelijking die recensent Phil Edwards maakt met Josh Ritter slaat helemaal nergens op”.
Dat is wederom jouw mening, John. Phil denkt daar dus anders over.
John, omdat jij het naar mijn idee, te druk heb met Phils recensie over de cd van Dan Krikorian weet ik niet in welke muzikale richting ik dit plaatje moet zoeken. Daar heb jij het niet over gehad.
24/07/2011 Permalink
Ik heb de cd in huis en ik moet zeggen dat er enkele juweeltjes opstaan; mooie arrangementen en een mooi geluid. Oordeel zelf en luister via de volgene link naar het nummer “Summer Dress” van deze cd. Twee sterren begrijp ik echt niet , zeker als je even daarvoor een tenenkrommende cd van Jeremy Halliburton 4 sterren geeft…..
http://dkrikorian.blogspot.com/
25/07/2011 Permalink
Je kan je gaan afvragen of er dit jaar weinig nieuwe releases zijn als er een cd (Jeremy Halliburton) wordt besproken die half november van het afgelopen jaar is uitgebracht.
25/07/2011 Permalink
Ik denk dat het weer bij John een grote rol heeft gespeeld bij de beoordeling van deze plaat. Toegegeven, niet hemel verheffend maar beter dan door John afgeschildert. Als de zon had geschenen had ie ongetwijfeld een sterretje meer gekregen.
29/07/2011 Permalink
Ja ik kan deze muziek ook erg waarderen.