Op de een of andere manier is het toch herkenbaar, die canadiana. Alsof ze daar ten noorden van Amerika vooral bedreven zijn in heel losjes de zaken stijlvol aan te kleden. Grant Davidson is er bijvoorbeeld erg goed in. Zijn tweede cd Dust And Violets (eigen beheer) is dan ook een waardige opvolger van het fraaie Tired Lambs For Ashes. De Canadees past wel tussen het rijtje landgenoten als Jerry Leger, Rodney DeCroo en Ron Sexsmith. Een vleugje melancholie wint het nooit helemaal van de toch opgeruimde indruk die Davidson achterlaat. Het warme geluid wordt opgetrokken met streekgenoten uit Winnipeg, de ene keer zijn de nummers wat sneller en dan juist weer een stuk langzamer. Naast door steelgitaar beheerste liedjes is One More Day, halverwege de plaat, een traag nummer waarin orgelspel overheerst in combinatie met een streepje accordeon. Het wijkt wat af van de rest van het materiaal, waardoor het soortelijk gewicht van Dust And Violets alleen maar toeneemt. Op Twenty Stems is de stem van Davidson bijna ietwat theatraal; de banjo verhindert dat hij een zijspoor inslaat zodat hij contact houdt met zijn roots. Verkrijgbaar bij CD Baby.
01/08/2011 Permalink
Jij schreef het volgende: ‘de ene keer zijn de nummers wat sneller en dan juist weer een stuk langzamer’.
Interessante bevinding. Dan weten wij als lezer gelijk veel meer over het album.
01/08/2011 Permalink
Volgens mij staat er wel iets meer te lezen, Cor!
28/09/2011 Permalink
Ik hoorde laatst een album met hetzelfde aantal beats per minuut. Dus hij geeft in ieder geval al aan dat het niet om die cd gaat.