De dikke kartonnen klaphoes van Freak Flag (Yep Roc/Munich) past helemaal bij Greg Brown, een liedjessmid met een bariton waarmee de dikste bomen kunnen worden omgezaagd. Sterker nog, Brown trilt de stam met wortel en al uit de grond. Zo donker is die stem. Dat donkerbruin wordt trouwens overgoten door een goudkleurig laagje honing, want soepel is die stem wel. Hoe dan ook, een plastic cd-doosje zou een belediging zijn voor zo’n man. De singer-songwriter uit de Amerikaanse staat Iowa had zijn 24ste album gereed toen een hevig onweer alle opnamen vernietigde. Brown ging niet bij de pakken neerzitten en schreef gewoon weer nieuwe liedjes, want dat is nu eenmaal wat hij dagelijks doet. Op dit in de beroemde Ardent-studio in Memphis, Tennessee, opgenomen Freak Flag is alleen het titelnummer overgebleven van de liedjes van dat nooit verschenen album. Als vanouds wakkert producer/gitarist Bo Ramsey met luie bluesy noten het vuurtje wat aan. Richard Bennett is de tweede gitarist op Freak Flag en Mark Knopfler kwam opdraven voor Flat Stuff, maar bepalend is die (gelukkig) allerminst.
07/07/2011 Permalink
Gelukkig, want als ik aan één gitarist een hekel heb is het wel Mark Knopfler
07/07/2011 Permalink
zeer mee eens david… een hele carriere op een gejatte lick van j.j. cale…
07/07/2011 Permalink
Ja, en dan nog zonder enige passie in zijn spel (gejatte licks vind ik minder erg, het gebrek aan passie, gevoel en urgentie zitten me nog dwars).
07/07/2011 Permalink
Jongens jongens….’een hekel’…kennen jullie hem persoonlijk?
Zijn muziek spreekt je niet aan, ok.
Het is mij ook te glad, maar ik waardeer het wel dat de stijl zo eigen is, dat je zelfs in nummers van bijvoorbeeld Mink DeVille en Tina Turner direct kunt aanwijzen wanneer hij mee gaat doen…
Ik verbaas me toch nog steeds af en toe over het gebrek aan tolerantie jegens andere(n) (muziek) op dit forum, terwijl ik het genre zelf juist zo waardeer om de diversiteit qua uitingsvorm.
Zou het kunnen dat de door jullie zo gewaardeerde Greg Brown héél anders aan kijkt tegen Knopfler?
07/07/2011 Permalink
Ieder zijn mening uiteraard en gun jullie die ook. Ik was in het verleden wel een groot fan van Knopfler. Hij heeft een duidelijk eigen stijl wat je van vele gitaristen niet kunt zeggen. Dat pleit voor hem, wat je van het spel inhoudelijk dan ook vind. Volgens mij kun je hem gebrek aan passie niet toe dichten. In ieder geval zijn Dire Straits periode. De solo jaren na Dire Straits heb ik niet echt gevolgt.
08/07/2011 Permalink
ik heb het hier uiteraard over de muziek… en niet over de persoon mark knopfler… want inderdaad ik ken de man niet persoonlijk…
dat ik hiermee alle muziek die niet tot americana/alt. country veroordeel… lijkt me een wat te snel getrokken conclusie…
08/07/2011 Permalink
Ik ken de man ook niet, dus heb het over zijn gitaarspel (zoals een goed lezer kan zien heb ik het over de gitarist Knopfler, niet over de man of mens Knopfler). Het verwijt van intolerantie vind ik trouwens nergens op slaan. Altcountry is slechts een van de muzieksoorten die ik leuk vind, ik heb ook Slayer, Megadeth, Metallica, Anthrax en consorten in mijn cd kast staan, net als Depeche Mode, Ramones, Slade, AC/DC, The Clash, Aretha Franklin, Otis Redding, Chuck Berry, Eddie Cochran, Buddy Holly en Adele (om maar wat dwarsstraten te noemen).
Sinds wanneer zou je trouwens je mening over muziek niet meer mogen geven? De recensenten doen dat hier toch ook en is dat nu juist niet het leuke van een site als deze. Over smaak valt niet te twisten, maar je kan er wel lekker over ouwehoeren. Mij valt meer op hoe snel het door sommigen in het persoonlijke wordt getrokken: als je niet zegt wat de consensus voorschrijft raak je je partijlidmaatschap blijkbaar kwijt en dien je aan de schandpaal van persoonlijke insinuaties te worden gespijkerd.
Dire Straits en vooral Mark Knopfler vind ik persoonlijk absolute troep. Dat anderen daar anders over denken geloof ik graag en dat er muzikanten zijn die Knopfler in huren vind ik ook prima: mij doen ze er geen plezier mee in ieder geval. Als je goed leest weet je ook waarom ik er zo over denk.
En over Greg Brown: ik vind het leuke muziek, maar ik zou hem niet als “zeer gewaardeerd” door mij willen kenschetsen. Ik reageerde slechts op de leuke afsluitende zin van de recensie waarin ik me wel kon vinden 🙂
15/07/2011 Permalink
Voor alle fans van Knopfler hier: hij komt naar dit najaar naar de Lage Landen, samen met ene Bob Dylan.
19 oktober Antwerpen, België
20 oktober Rotterdam, Nederland
18/07/2011 Permalink
Maar o.k….. Back to Greg Brown. Ik vind dit een hele mooie plaat. Deze direct bestelt.
30/07/2011 Permalink
Fantastic cd Greg Brown with his gravelly baritone filling the speakers.
Highly recommended.
06/12/2011 Permalink
Reagerend op:
David Huijzer
Je hebt duidelijk niet het gevoel wat ik heb bij Knopfler, Knopfler is echt mijn nr. 1 als het gaat om gevoelig gitaar spel, wat jij dus als “glad” bestempeld. Hij weet echt gevoel uit de snaren te toveren, en door gebruik van vingers ipv plectrum wordt er extra dimensie toegevoegd. hard en zacht soms in 1 snaar aanslag. dynamisch dus.
J.j Cale kan bij lange na niet tippen aan Knopfler, zoals zovele als het op gevoel aankomt.
En ook ter vergelijking met Richard Bennett die ook een hele mooie cd gemaakt heeft, (beetje Shadows achtig).. Is weer heel anders. snaren worden niet zo emotioneel aangeraakt als Mark doet.
Ik heb het hier natuurlijk niet over de grote hits als Money for nothing ofzo. maar over nummers van Marks solos albums als Golden Heart, Are we in trouble now, stuk voor stuk gevoelige nummers.
Ik ga er vanuit dat je meer van het ruigere werk houd
06/12/2011 Permalink
Nee, Chris ik houd meer van het werk dat met passie en gevoel gemaakt wordt, en dat hoeft niet perse gevoelig te zijn. Maar smaken verschillen, ik hoor het bij Knopfler helemaal niet en anderen juist weer wel. Ik vind bijvoorbeeld Luther Dickinson (van The North Mississippi AllStars) een magistrale gitarist.
17/02/2016 Permalink
Luther Dickinson ook mooi, maar lang niet het detailniveau van Mark Knopfler, tja smaak verschil!
17/02/2016 Permalink
Mee eens Chris!
20/02/2016 Permalink
Smaken verschillen inderdaad.
En dat is maar goed ook.
Ik raad jullie toch aan naar de nieuwste cd van Luther Dickinson (Blues & Ballads) te beluisteren.
Overigens vond ik de eerste cd (of was het lp) van Dire Straits een verademing.
22/02/2016 Permalink
Ruim 4 jaar later een reactie geven … deed je internet het niet meer of was je even weg?