Okee, deze recensie heeft een inleiding nodig. Mijn kennismaking met Joseph Parsons was namelijk geen gelukkige. Ik zag hem voor het eerst op Take Root een aantal jaren geleden. Een verschrikkelijk optreden, mede door toedoen van de gitarist Tom Gillam. Lawaaiig, uitgekauwde macho solo’s, overdreven gedoe. Dat wat ik later hoorde van het cd-werk van Parsons vond ik ook weinig overtuigend. Heel anders lag dat echter bij de vorig jaar verschenen cd van US Rails, een samenwerking tussen Parsons, Ben Arnold, Matt Muir en die vermaledijde Gillam. Recht voor z’n raap rootsy rock. Bij de eerste luisterbeurten van Parsons nieuwe cd Hope For Centuries vond ik het echter weer teleurstellend. Gelukkig mocht ik daarna op vakantie, in die 3 weken de oren rust gegeven en geen muziek beluisterd. Na terugkomst vond ik, gek genoeg, die cd van Parsons toch eigenlijk helemaal niet zo slecht meer. Integendeel. Okee, je moet je moet je realiseren dat deze singer-songwriter eigenlijk een soort classic rock maakt met een licht rootsy ondertoon. Ik mag het misschien niet zeggen maar namen als Chris Rea of een recente Tom Petty schieten me dan zomaar te binnen (Parsons heeft wel een heel ander soort stem trouwens). Goed, dit gezegd hebbende concludeer ik dat Hope For Centuries een lekker, helder geproduceerd, album is geworden. De plaat kent vooral een sterk begin. Harbinger is een mooi nummer met atmosferisch gitaarwerk. Runway is daarna een vroeg hoogtepunt, beetje dreigend met weer een hoofdrol voor gitarist Ross Bellenoit. More is een prachtige ballad (over de liefde natuurlijk). Vervolgens trekt Parsons in Roman & Michael ten strijde tegen de onverschillige houding van de overheid tegenover Aids. Naar het einde toe begint mijn aandacht wat te verflauwen, maar dan hebben we wel al veel moois gehoord. En zo komt het dus toch nog goed tussen Joseph Parsons en mij. Laat Hope For Centuries een nieuw begin zijn voor onze relatie.
Eind november komt Parsons voor optredens naar de Lage Landen.
31/07/2011 Permalink
Dat Chris Rea erg flauwe muziek maakt, daar ben ik het hartgrondig mee eens. Maar wat is er mis met Tom Petty?
31/07/2011 Permalink
D’r is nix mis met Tom Petty. En in feite ook niet met Chris Rea. Maar je moet er wel van houden. Overigens zeg ik niet dat Tom Petty en Cris Rea vergelijkbaar zijn. Ze maken alleen allebei een soort mainstream rock die wat glad aandoet. De een wat meer dan de ander.
31/07/2011 Permalink
Ken je de plaat Falling? Daar ben ik zelf heel erg fan van, een kleine plaat qua productie met nummers die op zijn eerdere albums zijn verschenen. Het album staat op Spotify.
04/08/2011 Permalink
Ik vind het een heerlijk plaatje
En die stem lijkt ergens op
Mij schiet alleen niet te binnen op wie
06/08/2011 Permalink
@ Gerard: Zijn stem doet mij meer dan eens denken aan Sivert Hoyem, de zanger van Madrugada.