Het laatste nummer van Lee Claytons Naked Child – If I Could Do It (So Can You) – vat de drijfveren van de in Alabama geboren en in Tennessee opgegroeide singer-songwriter uitstekend samen en is te beschouwen als zijn stemverklaring, zijn reason to be.
I was twenty-two, married with a nice executive smile
A briefcase and a job I could not stand
Rusteloosheid en een hang naar avontuur drijven Lee Clayton weg van een normaal gezinsleven. Het is uiteindelijk de schier eindeloze verveling die Clayton dwingt zijn vrouw te verlaten. Hij besluit dat het genoeg is en dat er maar twee dingen zijn die hij echt wil doen: muzikant of straaljagerpiloot. Het wordt het laatste.
I crossed the line in April nineteen sixty-seven
And I left a wife crying in the sunshine
But I have always wanted to fly
At twice the speed of sound and I did
Drie jaar lang is Lee Clayton piloot in dienst van de luchtmacht en maakt honderden vlieguren in Voodoo’s en Starfighters. Als Lee Clayton eind 1969 de Air Force verlaat, heeft hij talloze songs geschreven en gaat hij op weg naar Nashville, zijn volgende droom najagend. Het is een hard leven daar in Nashville, een hard leven voor een beginnende singer-songwriter.
I moved on down to Nashville
Sleeping on the floors
Living like a dog and gettin’ God damned
But I was doing what I do
Clayton leeft drie jaar zonder dak boven zijn hoofd, pikt elke avond een meisje op om de nacht mee door te brengen en als dit mislukt is zijn auto zijn bed. Via een bevriende muzikant krijgt Waylon Jennings Claytons Ladies Love Outlaws in handen en vanaf dat moment keert het tij voor de aan vrouwen, tequila en cocaïne verslingerde Clayton. Claytons gelijknamige debuut-lp verschijnt in 1973, maar doet hoegenaamd niets in Amerika. Teleurgesteld keert Lee Clayton volledig in zichzelf en brengt een jaar door tussen de joshua trees in de Californische woestijn en specialiseert zich in watching sundowns. Na deze introspectieve periode keert Clayton terug naar de bewoonde wereld en wil zijn songs nog een keer op de mensheid loslaten. In Los Angeles komt Clayton in contact met de Ierse gitarist Philip Donelly, die een katalysator zal blijken te zijn in Claytons Capitol-periode. Een uiterst creatieve periode die het drieluik Border Affair (1978), Naked Child (1979) en The Dream Goes On (1981) oplevert.
Met producer Neil Wilburn en Claytons 6-koppige begeleidingsband, onder aanvoering van de sublieme Donelly, en met gastrollen van bassist Klaus Voorman (The Beatles, Lou Reed) en J.J. Cale worden de opnamen voor Naked Child gemaakt in zowel LA als Nashville. Half december ’78 zijn de opnamen bijna voltooid, maar dan krijgt de eigengereide Clayton onenigheid met producer Wilburn en is rechterhand Donelly op familiebezoek in Ierland. In blinde paniek steelt Clayton de tapes uit de studio en smokkelt ze een vliegtuig naar Ierland in. Het vliegtuig vertrekt echter niet vanwege zware sneeuwval, zodat de tapes op Amerikaanse bodem blijven – onder Claytons bed. Na drie maanden getouwtrek met platenmaatschappij Capitol besluit Clayton te capituleren en de tapes in te leveren en aldus Naked Child af te maken.
Naked Child is opgetrokken rond Claytons bespiegelende en zelfreflecterende songs en sublieme countryrock, die meer Texas- en Westcoast-invloeden verraadt dan in het meer traditionele Nashville gebruikelijk is. De epische nummers zijn dan ook getoonzet in een rock-format, waar er vooral een hoofdrol is weggelegd voor het gierende en gillende gitaarspel van Philip Donelly. De composities van Clayton zijn ijzersterk en worden perfect ondersteund door diens onderkoelde en macho voordracht – van de zelfverzekerde ladiesman en ex-fighterpilot waar Clayton zich op voorstaat. Maar het fraaie gitaarspel van Donelly in If I Could Do It (So Can You), 10,000 Years/Sexual Moon en vooral in het klassieke I Ride Alone is werkelijk the top of the bill; het verleent Naked Child een buitengewone status, dat van een topalbum. Lee Claytons idioom is gebaseerd op fatalisme, egoïsme en hedonisme; Claytons personages doen wat ze moeten doen, vertrouwen alleen op zichzelf en zijn zich bewust dat wie wind zaait, storm zal oogsten. En spijt is iets voor zwakkelingen. Van de southern-rock boogie Saturday Night Special tot de epische en bezwerende rocker I Ride Alone en de akelig defaitistische songs I Love You en A Little Cocaine, Naked Child is gevariëerd, spannend en fel realistisch. Clayton zet een wereld neer van verval, liefdeloosheid, drank en drugs. Maar onder al die bravoure en machismo bevindt zich de puurheid van het naakte kind: I am but a naked child composed of pure white light.
Op 17 maart 1981 neemt Clayton een besluit: ‘I decided that I had gone as far as I could go at that point in time, so basically I stopped.’ Eén overbodige studioplaat verschijnt er nog in 1994, gevolgd door een even slecht live-album. Zijn in 1981 genomen besluit maakt Lee Clayton tot een ware cult-hero.
Saturday Night Special / I Ride Alone / 10,000 Years/Sexual Moon / I Love You / Jaded Virgin / A Little Cocaine / If I Can Do It (So Can You)
30/07/2011 Permalink
Inderdaad, een fantastisch album
Ik heb hem later, ergens in 2000 oid nog eens in Apeldoorn zien optreden.
Helaas, een bedroevend slecht optreden.
30/07/2011 Permalink
Prachtig album inderdaad. Vooral het nummer 10.000 years/Sexual moon vind ik geweldig. Leuk overigens om wat meer van de man te weten. Er is verder bedroevend weinig op internet over hem te vinden. (maar misschien heb ik niet goed genoeg gezocht…)?
30/07/2011 Permalink
Wat mij betreft is ook die live-plaat, ergens uit de jaren 80, zeer de moeite waard, met weer een geweldige (Noorse) gitarist. Ik herinner me van die band ook een ijzersterk optreden in het Noorderligt, Tilburg. Later (begin 90?), stond hij nog in keer in dezelfde zaal, maar was het optreden desastreus.
30/07/2011 Permalink
Clayton is inderdaad zeer de moeite waard.
Joost, jij bedoelt waarschijnlijk de cd Another Night met gitarist Tore Elgaroy, in september 1988 opgenomen in Oslo. Van datzelfde concert is ook een cd maxi single uitgekomen. Eén nummer overlapt maar er staan ook drie nummers op die niet op Another Night staan. De moeite waard om achteraan te gaan, al zal hij niet gemakkelijk te vinden zijn. Another Night is wel eenvoudig te vinden (o.a. bij amazon.co.uk) maar behoorlijk duur (vanaf dertig pond). De drie lp’s van Capitol (waaronder Naked Child) zijn daarentegen erg goedkoop te krijgen als dubbel-cd (Border Affairs The Capitol Collection, zo’n tien pond).
30/07/2011 Permalink
Mooi stuk over een geweldige plaat. Vooral het weergaloze drieluik I Love You / Jaded Virgin / A Little Cocaine bezorgt me elke luisterbeurt opnieuw kippenvel.
02/08/2011 Permalink
een slecht live album ???…ahum!! het is een van mijn favoriete cd’s, (nog) , meer kippelvel dan de studio versies wat mij betreft…die deense gitarist klaart het klusje fabuleus…niet simple…donnely was idd goed..
30/08/2011 Permalink
inderdaad prachtplaat, net als de trilogie en de live Cd’s die eerder genoemd worden.
Heb de man slechts één keer live zien spelen en dat was solo op Take Root in 1999. Staat me bij als een mooi en intiem concert.
02/08/2012 Permalink
naked child maar ook de live cd ,vind ik zondermeer geweldig
25/08/2012 Permalink
Beste mannen jullie kunnen zeggen van Clayton wat je wil, maar zo’n voice kom je heden ten dagen niet meer tegen en sound natuurlijk ook niet! Dus ik heb bijna al zijn Lp”s en Cd’s en draai ze nog elke dag!!!
Op youtube staat nog een nummer “We are the people” een super nummer over deze tijd,maar is helaas niet op geluidsdrager te krijgen!
Jammer dat deze geweldige outlaw-song/singer writer geen nieuwe albums meer uit brengt. En jaloers op jullie die hem ooit live hebben gezien. A”big fan” says:”You never Ride Alone!!
16/03/2013 Permalink
Ik ben op zoek naar CD’s of digitale versies van de Albums Border Afair (1978), Naked Child (1979) The dream goes on (1981).
Wie kan me helpen?
24/07/2016 Permalink
Ik zag hem, op aanraden van mijn platenboer, ergens in 1999/2000 in de Bouhof (HBO-Leeuwarden) met een Noorse band. Werkelijk buiten alle orde. “I ride alone” is mijn lijflied, zeker nu ik sinds 2 jaar onderweg in mijn camper ben.
En Bert, Border Affair en Naked Child en het nummer “the dream goes on” heb ik digitaal op mijn PC staan.
14/08/2022 Permalink
In 1979 werd ik in een platenzaak door de verkoper op deze LP (naked child) gewezen en nadat ik vlug door de eerste nummers skipte besloot ik ‘m te kopen. Het was me direct duidelijk dat ik hier een Lp van grote klasse had. Nog nooit van die Clayton gehoord, maar ik was er gelijk weg van. Later de plaat overgezet op cd en tot op de dag van vandaag (Anno 2022)draai ik hem op z’n minst een keer per jaar.
. Wat een ijzersterk album! Voor mij klopt alles eraan.
14/06/2023 Permalink
Ik lees dat Leo Clayton is overleden…
18/06/2023 Permalink
Lee Clayton , overleden op 11 juni 2023 vernomen van zijn nashvilles gitaarmaatje josie kuhn. Hij heeft ons geweldige muziek achtergelaten waaronder het brilliante album Naked Child met Phillip donnely’s geweldige solo’s. Hey hey my my youre music wil never die. Bedankt Lee!
19/06/2023 Permalink
aan bert: ik heb border affair, nakec child en The dream goes on op vinyl beschikbaar evt.
met groet,
hans
19/06/2023 Permalink
Een triest bericht, RIP Mr. Clayton. Ik heb het album weer eens uit de kast gehaald om te draaien, genoten.