Kasey Chambers kan een kindstemmetje opzetten, een beetje zoals Dolly Parton dat ook kan. Als ze dat doet, komt het nauwelijks geforceerd over. Chambers hoeft niet krampachtig haar best te doen om country te zingen. Ze doet het met een vanzelfsprekende puurheid alsof ze niet uit Australië komt, maar Kentucky. Little Bird (Sugar Hill) is op een prettige wijze ouderwets. Dit is country waarbij de lakens niet zijn gladgestreken. De strooien cowboyhoed mag wel een beetje kreuken. Chambers werkte in het verleden al eens samen met Buddy en Julie Miller en stilistisch begeeft ze zich op een vergelijkbaar pad als het echtpaar. Dat betekent toch vooral dat haar countryrock dieper graaft naar de roots dan te doen gebruikelijk in het genre. Niet om de definities te volgen, maar juist om daaraan te ontsnappen en zodoende bij te dragen aan de ontwikkeling van de altcountry. Dat dat enigszins ouderwets klinkt, is alleen maar positief.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie