Joe Johnson leerde zingen en gitaar spelen op de veranda van het ouderlijke huis in Mississippi, waar zijn ouders regelmatig met kennissen aan het musiceren waren. A Time To Dance (Blank Tape Recordsf) laat een authentieke ietwat ouderwetse aanpak horen van deze singer-songwriter. Soms valt zelfs te denken aan oude cowboyzangers zoals een Jimmie Rodgers. Vooral het nummer Anna, met wat voorzichtige aanzetten tot jodelen, zorgt voor die vergelijking. De verhalende nummers van de tegenwoordig in Colorado neergestreken Johnson worden met veel gevoel gebracht. De emoties gaan niet zo diep als bij Townes Van Zandt, maar raken wel degelijk een gevoelige snaar. Al met al komt Johnson net iets te voorzichtig voor de dag om ten volle te overtuigen, hoewel zijn stijl daardoor wel zeer eigen is. Hij durft het ook aan om Cold Of A Thousand Snows geheel a capella te brengen. De natuur is een inspiratiebron, wat ook blijkt op liedjes als Spring Flower (met een gitaarloopje dat van Let It Roll van Guy Clark lijkt geleend) en Where The Earth Meets The Sky. Een fraai album dat eigenlijk een waardering verdient tussen de drie en vier sterren. Verkrijgbaar bij CD Baby.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie