Aanstaande zaterdag vindt in de Groningse Oosterpoort het Take Root festival plaats. Dat wist iedereen inmiddels wel, maar onbekend was wellicht dat de organisatie nog enige nieuwe namen aan de line-up heeft toegevoegd. Morgan O’Kane, the Sultans of Slide en Mack Johansson (ex-Hyacinth House) zijn de laatste aanvullingen op het programma. Ook is inmiddels het blokkenschema bekendgemaakt. Je vindt het hier: timetable. Voor het festival zijn nog steeds kaarten te koop. En om alvast in de stemming te komen hebben we een playlist in Spotify gemaakt.
08/09/2011 Permalink
Ik ben voor het tweede jaar op rij teleurgesteld in de line-up en zal dus wederom niet gaan. Hoop volgend jaar op voor mij meer aantrekkelijke namen want het festival op zich is natuurlijk mooi.
09/09/2011 Permalink
6 leuke namen zie ik in de line up.
09/09/2011 Permalink
Vorig jaar vond ik het een geweldige line-up, en ik heb ’t ontzettend naar m’n zin gehad. Deze editie laat ik toch aan me voorbij gaan. Kom aan 3 leuke namen, waarvan ik er 2 onlangs in een kleine setting heb gezien (Pokey LaFarge in de bovenzaal van Paradiso, en de Secret Sisters eergisteren in de Unie in Rotterdam), en CW Stoneking ga ik ook wel elders bezoeken (Tivoli, Patronaat.)
Desalniettemin wens ik de bezoekers veel plezier aanstaande zaterdag!
11/09/2011 Permalink
Is de altcountryfamilie soms met vakantie? Anders kan ik het niet verklaren dat er momenteel zo weinig recensies op deze site verschijnen. Want de goede cd’s vallen als rijpe appelen uit de boom.
11/09/2011 Permalink
Persoonlijke mening over Take Root 2011: Ik heb gisteren genoten van een prima editie, door de optredens die ik heb kunnnen bekijken is het misschien wel de vrolijkste uitvoering van alle afgelopen edities, mede door een enthousiaste Morgan O’Kane, een bizare Man Man, de grappen van Pearson, en de vrolijke Pokey Lafarge.
Dan Baker was o.k, maar opende in de foyer en daar kwam zijn muziek niet helemaal tot zijn recht. In de kleine zaal speelde een prima Morgan O’Kane met band (banjo, dobro, een lepeldrummer, violist, cellist), vrolijk, gedreven, met actie. Israel Nash Gripka was zeer gedegen. The War on Drugs, een primaviermans band met vol geluid. Ze gaf een prima set weg. De volle sound lag niet bij iedereen even goed in de smaak. Een puike The Tallest Man on Earth kreeg een volle grote zaal nagenoeg stil, iets wat maar weinig artiesten gegeven is. 1e half uur van Megafaun gezien, dit bleek electrisch te zijn, prima muziek. Een paar nummer van Ron Sexsmith gehoord, daaruit kon ik zijn kwaliteit wel uit horen. die ik hoorde, daar Pokey Lafarge, alsof ze als band via een tijdmachine uit de gangsterarea naar het heden zijn gehaald. Vakmanschap, alhoewel het niet helemaal mijn smaak was.De entreehal was vol.
En dan nog Man Man. Dit optreden zal onder de bezoekers van editie 2011 de grootste tegenstellingen en het grootste verschil van mening teweeg brengen. De een zal het verschikkelijk hebben gevonden, dat het niets met singersongwriter of alt.country te maken heeft. De ander zal door de drumritmes en het enthousiasme het geweldig hebben gevonden.
Ikzelf? Ik schiet weer in de lach als ik aan hun optreden terugdenk. Het was bizar, het was energiek, het was niet te filmen, het was humor, het was een concertoptreden dat ik nog nooit eerder heb meegemaakt. Ik vond het geweldig, en knap dat de organisatie het heeft aangedurfd deze band te programmeren voor het festival.
12/09/2011 Permalink
Ik vond ’t weer helemaal top!! Ik had gisteren nog een zogeheten hevige kater aan overgehouden. Niet vanwege de drank, ik heb geen druppel alcohol genuttigd, maar vanwege de mooie muziek. Zo zijn moeders en ik naar Dan Baker (wat ik op youtube van ‘m vond, vond ik niet echt super, maar op de TakeRoot was ie geweldig). Secret Sisters (ontzettend mooie harmonieuze samenhang die twee zussen!), Ron Sexsmith (volgens moeders was de tribune na enkele minuten alweer leeggelopen en stonden er alleen mensen voor bij ’t podium, waaronder ondergetekende en heb er WEL van genoten), C.W. Stoneking (waarvan ik wederom een paar nummers beluisterd heb op de TakeRoot pagina en toen wist ik ’t niet echt of ik ’t er wel wat aan vond, maar op podium was ie geweldig!), Mack Johansson (Mooi staaltje muziek met enkel twee mensen als bezitting. Hoe mooi kan simpel zijn?), heb ff Man Man ‘geprobeerd’ (Vond ’t wel goeie muziek, alleen ik stond zo dichtbij de speakers, dat ik dacht dat die zxouden exploderen, zo’n harde bas had ie, dus ben er maar bij weggegaan. Maar van een afstand was ’t nog te doen. Was zeker niet slecht hoor), Matthew and the Atlas (Schitterende harmonieen en wonderschone muziek, ook namens moeders), Al en al wederom een geweldige en onvergetelijke Take Root festival. Jammer dat zo’n dag weer zo snel voorbij gaat. Anyway, op na 2012!!!
12/09/2011 Permalink
en dan weer met moeders?
12/09/2011 Permalink
Heb een geweldige dag gehad van ’t begin tot ’t einde. Toppers voor mij waren Israel Nash Gripka, The Tallest Man On Earth en Kurt Vile & The Violators. Imponerend allemaal, alsook de flarden die ik van anderen gehoord heb.
12/09/2011 Permalink
Recensie Take Root
Indiekids ontdekken rootsfeest.
http://www.kindamuzik.net/live/take-root/take-root-5443/22062/
13/09/2011 Permalink
@Arjan:
Jep. Misschien gaat m’n nichtje dan ook weer mee. 🙂 Ze wil wel heel graag. Dat zal dan haar 2e keer zijn.
13/09/2011 Permalink
Goed, tijd voor een andere mening. Ben voor de 12e keer naar Take Root geweest en dit was voor mij zeker de minste editie. Echt genoten heb ik alleen maar van een optreden en wel van The Secret Sisters. Inderdaad, prachtige stemmen en een goede presentatie. Misschien wel met oubollig repertoire, maar dat weet je van te voren als je de plaat beluisterd hebt.
Verder een voldoende voor Ron Sexsmith (met band wel te hard), Matthew and The Atlas (wel leuke folk, maar waarom dan ook niet Southern Tennant Folk Union?), Mack Johansson (jammer dat Hyacinth House niet meer bestaat), Dan Baker en zeker ook voor Israel Nash Gripka, hoewel ik die liever hoor in een kleinere setting, wat dat betreft was het optreden op Blue Highways volgens mij meer passend.
Absoluut middelmatig: The War On Drugs, Pokey La Farge (wat een nep!), C.W. Stoneking, Megafaun en Josh T. Pearson (pakt me gewoon niet).
Zeer matig: Man Man en Kurt Vile. Helaas niet gehoord: Tallest Man On Earth. Verder viel het me op dat er veel slecht zingende zangers op het festval waren (uitgezonderd Ron Sexsmith). Misschien ben ik teveel alt. country liefhebber maar met een score van anderhalf alt. country bandje (ING en Ron Sexsmith) vond ik dit een wel zeer matig festival. Waarbij ik opmerk dat het zeker niet verkeerd is om indie-bandjes op Take Root te programmeren, maar dan wel wat meer niveau graag.
Take Root had volgens mij een topband als The Avett Brothers nodig voor in de grote zaal (twee weken daarvoor in Paradiso).
13/09/2011 Permalink
Vanwege CW Stoneking en de Secret Sisters had ik een kaartje gekocht voor het Take Root-festival van dit jaar. Meestal zie je op zo’n festival wel een paar verrassende bands en artiesten die je vooraf niet (goed) kende, maar zaterdag kon niets me echt boeien tussen 16 en 20 uur, zodat de Groninger kaasfondue lange tijd het persoonlijke hoogepunt van het festival bleef. Daarna gaf Stoneking met zijn Primitive Horn Orchestra (cornet, trombone en tuba) een geweldige “Jungle Blues”-show weg en deden de Secret Sisters de show van de avond ervoor in Amsterdam nog eens dunnetjes over. Ze speelde maar één nummer dat in Amsterdam niet op de setlist stond, maar dat maakte niet uit. Here here, wat zingen die meiden! De staande ovatie na afloop was terecht. Eén van de songs ging over the river Jordan, waarin you can wash your sins away. Naderhand ben ik dan ook geheel schoongewassen huiswaarts gekeerd, na nog een tweede portie kaasfondue tot me te hebben genomen (“Ik wist dat je terug zo komen”, zei de verkoper.)
14/09/2011 Permalink
Nou, vooruit nog een recensie dan. TakeRoot 2011: minder aansprekende namen…maar een paar aangename verrassingen.
http://3voor12.vpro.nl/artikelen/artikel/45127202
15/09/2011 Permalink
Foto’s TakeRoot Festival 2011 http://www.bluesmagazine.nl/fotoalbum-takeroot-festival-2011
15/09/2011 Permalink
Bijna nergens in de reacties over Take Root lees ik iets over de geluidskwaliteit in de grote zaal en, soms, in de kleine zaal. Bijvoorbeeld bij het optreden van Megafaun vond ik, en ook mijn kompanen, het geluid zeer slecht. Wij zaten midden voor de PA. Het kan natuurlijk aan mijn gehoor liggen maar ik ben benieuwd of meer mensen dit zo ervaren hebben.
17/09/2011 Permalink
@Jos
Ik heb er geen last van gehad. Ik heb ’t geluid in de grote zaal als in de
kleine zaal als erg goed ervaren.
Komt er sowieso nog een officiele recensie van de altcountry medewerkers hiero?
Ben benieuwd hoe zij ’t vonden. Ik vind de reacties tot nu toe niet echt heel positief. Komt vast door het geluk dat men vorig jaar had. Maar je kunt niet zomaar er vanuit gaan dat zo’n ‘succesje’ als Wilco weer gebeurt. Ik vond ’t dit jaar net als vorig jaar ook geweldig.
17/09/2011 Permalink
Voor mij waren Pokey LaFarge and the South City Three het absolute hoogtepunt van deze editie – ik begrijp echt niet dat iemand dit ‘nep’ kan noemen. Enthousiasme en spelplezier zijn wellicht voor sommigen niet cool genoeg…
Verder ook erg genoten van Morgan O’Kane (wéér dat enthousiasme), The Tallest Man on Earth en C.W. Stoneking. Een uitstekend editie als je het mij vraagt.