Southern Culture On The Skids – Tav Falco’s Panther Burns – Israel Nash Gripka – JJ Grey & Mofro – Jeff Larson – Roger Hubbard – Marc Carroll – Sixteen Horsepower – Sexton Creeps – No Ninja Am I – Matthews Southern Comfort
Zombified (Kudzu/Munich) van Southern Culture On The Skids was in 1998 een ep met acht nummers die alleen in Australië verkrijgbaar was. Met vijf extra nieuwe liedjes en fraai artwork, verpakt in een dik door Yee-Haw Industries gedrukt kartonnen klaphoesje, is nu sprake van een volwaardig album. De cd is een eerbetoon aan oude horrorfilms en halloween. De wilde rockabilly knalt lekker strak uit de speakers en is minder cartoonesk en daardoor net iets gevaarlijker dan het gemiddelde album van Southern Culture On The Skids.
Zeer elementaire rockabilly is ook te vinden op Lore And Testament Vol. 1 (Stag-O-Lee/Munich) van Tav Falco’s Panther Burns. De excentrieke Falco bracht begin jaren tachtig zijn brieke samenraapsel van alles waar Memphis voor stond naar New York en vond daar aansluiting bij de no wave. Deze dubbelaar bestaat uit Behind The Magnolia Curtain en het ultrakorte Blow Your Top. Alex Chilton, rond die tijd ook producer van The Cramps, was in de begintijd actief in de band. Een botsing tussen blues, country en underground die nauwelijks de geluidskwaliteit van een demo ontstijgt, maar dat was zeer bewust.
Het is snel gegaan met Israel Nash Gripka in Nederland. Zijn in eigen beheer gemaakte vijfsterren debuut New York Town werd net als opvolger Barn Doors And Concrete Floors hier opgepikt door Continental Song City en gedistribueerd door Munich. Nu is er zelfs het in Meneer Frits te Eindhoven opgenomen 2011 Barn Doors Spring Tour, Live In Holland speciaal voor de Nederlandse markt. Best aardig natuurlijk, maar aan de studio-albums wordt niet echt veel toegevoegd en derhalve is dit alleen voor de echte fans de moeite waard.
Van de geweldige JJ Grey & Mofro uit Florida verscheen Brighter Days (The Film And Live Concert Album) (Alligator/Munich). In 78 minuten komen favorieten als Lochloosa, The Sun Is Shining Down en het titelnummer langs. Er wordt flink gejamd, zodat de nummers wel iets toevoegen aan de studioversies. Wat ook opvalt is dat de band zo af en toe behoorlijk naar funkrock neigt, waardoor pure rootsliefhebbers misschien wel zullen afhaken.
Californische softrock in de stijl van America brengt Jeff Larson. House Concert (With Hank Linderman and Jeddrah Schmit – Oak Park, California, 15 January 2011) (eigen beheer) begint met I Don’t Mind The Rain, maar of je dat moet geloven is maar de vraag, want dit soort muziek hoort toch echt bij zomerse stranden, palmbomen en meiden in bikini’s. Het klinkt allemaal minder gedateerd dan je eigenlijk zou verwachten. De naar Neil Young neigende nummers zijn het fraaist, vooral Ghosts Of San Miguel is zeer de moeite waard.
Out Of My Hands (Deep Mud/Taxim/Bertus) kwam oorspronkelijk uit in 2007 en krijgt nu een nieuwe kans op een Duits label. De in het Engelse Brighton geboren Roger Hubbard overtuigt in elf nummers die hij samen met Michelle Steele schreef. Folk en blues brengt de singer-songwriter die daarbij vele snaarinstrumenten inzet. In zijn eentje klinkt hij soms als Jackson Browne die wordt begeleid door David Lindley en dat is bepaald knap.
In Silence (One Little Indian/Bertus) is een compilatie van eerdere albums van de tussen Dublin, Londen en Los Angeles pendelende Marc Carroll. Het is een verrassende collectie songs waarin zijn harmonieuze pop ook rauwere sporen uit rootsstijlen en zelfs punk blootlegt. Invloeden als Byrds, Beach Boys, Hüsker Dü, Hank Williams en Neil Young bijeengehouden in knappe liedjes. Carroll werkt op dit moment aan een nieuwe cd.
Van Sixteen Horsepower verscheen Yours Truly (Glitterhouse/Munich). Dat dubbelalbum bestaat uit People’s Choice op de eerste cd en Rarities op het tweede schijfje. Altijd moeilijk dit soort compilaties. De fans die belang hebben bij de bijzondere sessies en opnamen van cd 2 hebben immers waarschijnlijk de meeste nummers van cd 1 al. Toch een lastige afweging als je de beurs moet trekken.
Sexton Creeps is een band uit Groningen die beïnvloed is door Sixteen Horsepower, maar toch iets totaal anders doet op het uiterst interessante album The Sour Acre (Dying Giraffe/Munich). De psychedelische nummers zijn al improviserend tot stand gekomen, maar verzanden nergens in een geluidsbrij en dat is toch wel klasse. Synthesizers en slidegitaren blijken prima samen te kunnen gaan. Let ook even op de uiterst originele verpakking.
Montélimar (eigen beheer) van No Ninja Am I (de artiestennaam van Sander van Munster die tevens actief is in de band Showdog) is ook verpakt in een zeer bijzonder uitvouwbaar doosje. Lijkt nog het meest op een of ander produkt uit de drogisterij. Het betreft hier een door Paul McCartney en Crosby, Stills, Nash & Young beïnvloed album met akoestische liedjes met gitaar, maar ook bijrollen voor ukelele, bas, mandoline enz.
.jpg)
Matthews Southern Comfort bestaat op Kind Of New (Continental Song City/Munich) behalve Iain Matthews vooral uit Nederlanders. Zo vinden we Bart-Jan Baartmans in de gelederen van dit gezelschap. Kind Of New laat een vertrouwd geluid horen. Er staat zelfs een remake van Woodstock op het album.
21/09/2011 Permalink
De “2011 Barn Doors Spring Tour” CD van Israel Nash Gripka voegt wel degelijk iets toe, namelijk een beduidend betere geluidskwaliteit dan de studio albums. En is met name een hele verbetering ten opzichte van het blikkerig klinkende Barn Doors and Concrete Floor.
22/09/2011 Permalink
Helemaal eens met Theo. Doodzonde dat zo’n goeie plaat helemaal verprutst werd in de mix en mastering. De liveplaat maakt dat helemaal goed.
22/09/2011 Permalink
Als je je verdiept in dat album weet je dat het niet komt door mix en/of mastering, Roen. Wat was er overigens, Theo, mis met de sound van het eerste album? je hebt het namelijk over studio albums?
23/09/2011 Permalink
@Arjan, op zich is er niet zoveel mis met New York Town, alleen klinkt de live CD nog iets beter, dynamischer vooral.
Wat Barn Doors and Concrete Floors betreft. De muziek is geweldig, maar de keuze om het op te nemen in een oude hooischuur pakte rampzalig uit voor het geluid. Hij het net zo goed in zijn badkamer kunnen opnemen, zo slecht klinkt alles. En dat is doodzonde en ergernis wekkend tegelijk.
24/09/2011 Permalink
Dynamiek wordt al dan niet gecreërd in het mix- en masteringproces. ‘barn doors’ heeft totaal geen dynamiek, maar het is natuurlijk lang niet de enige plaat die daar vandaag de dag onder lijdt. Een slechte mix en mastering worden vandaag opzettelijk gedaan, omdat het hedendaagse geluid gericht is op de iPod gebruiker; een iPod / mp3-luisteraar zou anders wel eens kunnen schrikken van dynamiek in de muziek… Anders moeten jullie ‘barn doors’ maar eens door Nero of een ander audioprogramma halen, dan zie je meteen dat alle tonen vreselijk afgevlakt werden. En lees er vervolgens deze wiki pagina nog eens op na: http://en.wikipedia.org/wiki/Loudness_war 😉
24/09/2011 Permalink
Yep, dat is inderdaad en helaas het probleem…..
24/09/2011 Permalink
Dynamiek wordt echter niet alleen door mix en mastering geproduceerd heren!
24/09/2011 Permalink
Mag waar zijn.
Maar ergens wordt in het opname- en afwerkingsproces middels het vlak trekken en compresseren al het leven en dynamiek uit de muziek gehaald, zoals bij Barn Doors and Concrete Floors en talloze hedendaagse (pop)platen.
Lees anders het artikel onder die link naar de loudness war van Roen eens.
24/09/2011 Permalink
had ik al gedaan Theo. Ik vind barn doors overigens een uitstekende plaat. Niet de beste productie die ik ooit gehoord heb maar vind het landelijke geluid juist bijdragen aan de sfeer. En ik vind er zeker dynamiek inzitten. Niet eens dus met jullie mening hierover. Maar zo hoort dat in muziek.
25/09/2011 Permalink
haal hem eens door Nero of een ander audioprogramma dat je eventueel hebt staan op je PC, Arjan; dan merk je vanzelf dat er totaal geen dynamiek meer inzit. Dat is geen mening, maar gewoon een droog feit.
25/09/2011 Permalink
Of beluister de hier besproken live CD, en vergelijk hem met Barn Doors and Concrete Floor. Het kan niet anders of je zult het verschil horen op het gebied van geluidskwaliteit. Is echt opvallend.
Voor zijn volgende CD moet hij Ankie Keultjes maar inhuren 🙂
25/09/2011 Permalink
Hoezo door nero Roen? Dat is een brandprogramma toch? Ik heb de cd origineel. Ik ben het sowieso niet eens wat je zegt over dat alles afgevlakt wordt tegenwoordig voor de mp3 markt. Deels zal dat zo zijn echter lang niet in alle gevallen. Artiesten genoeg die niet mikken op mp3 markt. En ik verbaas mij vaak wat er gezegd wordt over mp3 in tegenstelling tot een originele cd. Hoezo is dat slechter? Beide is gewoon digitaal toch?
25/09/2011 Permalink
Nero is meer dan een brandprogramma Arjan; er zit een sound programa’tje bij waarmee je de geluidsgrafieken kan zien als je een cd in je PC laadt, en die zeggen genoeg over 99% van de CD’s sinds 1999 🙂 En nogmaals: het is geen kwestie van eens zijn of niet: het is gewoon een kurkdroog, bewijsbaar feit dat de mp3 de dynamiek (en zodoende de ziel) uit de muziek zuigt door compressie (omzetten naar mp3 is automatische compressie van het geluid). Zucht man, er bestaan hierover artikels genoeg op het internet hoor. Die wiki pagina over loudness war helpt je al een heel eind, maar er zijn er nog 1.001 andere. Eigelijk komt alles altijd terug: vroeger hadden we een abonimabele geluidskwaliteit met muziek op cassetjes te zetten en dat door een onnozele walkman te halen; nu zijn de cassetjes vervangen door mp3’s en de walkman door de iPod. Allemaal instrumenten van de Duivel, want ze halen de Ziel uit de muziek. Maar ik praat hier duidelijk tegen Dovemansoren 🙂
25/09/2011 Permalink
Ja je hebt het echt tegen een ongelofelijk domme gast Roen. Was iedereen maar zoals jou he!
25/09/2011 Permalink
Overigens, Het geluid op een CD werd al zodanig gecomprimeerd in de mastering; dat dan NOG eens comprimeren door de originele files om te zetten naar mp3… niet te geloven gewoon. Triestig, héél triestig…
De geluidskwaliteit van CD’s kende overigens zijn hoogtepunt in de periode 1992 tem 1997. Daarna zijn ze alles beginnen oppompen in functie van de dan opkomende mp3 en was het om zeep. Dat kan je zelf ondervinden als je cd’s uit die periode gaat vergelijken met alles wat erna kwam. Op voorwaarde dat je de originele cd’s op een stereo installatie beluisterd natuurlijk; alles naar je iPod overzetten heeft geen zin, want dan hoor je uiteraard geen verschil meer.
25/09/2011 Permalink
Volgens mij ben jij helemaal geen domme gast, best Arjan; ben je zelfs slimmer dan ik. Maar je bent gewoon een slachtoffer van deze armzalige muzikale tijden (armzalig wat de geluidskwaliteit betreft, niet wat de songkwaliteit betreft). Net als ik, overigens. Dus ben ik dommer, want ik besef het en toch blijf ik maar slechte CD’s kopen (“slecht” puur qua geluid, that is) 😉
25/09/2011 Permalink
Wat me een beetje tegenstaat Roen is het absolute in je stelling. Ik lees en geloof dat je hier meer verstand van zaken hebt dan dat ik dat heb. Toch heb ik ook na 1997 nog hele mooie cd’s gekocht qua geluidsopname. Voor het overige ga ik volledig op je woorden af.
25/09/2011 Permalink
Dat ‘absolute’ komt niet van mij, Arjan, maar van mensen die er wel verstand van hebben: producers als T bone Burnett, geluids engineers als Steve Hoffman (google zijn naam maar eens op), muzikanten als de mensen van Elbow, etc… zij gingen zich enkele jaren geleden organiseren in dingen als Turnmeup; zie: http://turnmeup.org/
25/09/2011 Permalink
Ok Roen, zoals gezegd; je bent hier meer in thuis dan ik ben. Maar ook dan zijn er nog steeds albums die wel meer dynamiek laten horen maar wellilcht een stuk minder dan in de periode die jij noemt. Ik heb vanmiddag nog eens Barn Doors beluisterd en ik moet je daarin wel gelijk geven als ik dat album vergelijk met zijn eerste en zijn live album. Storend vind ik het in het geval van Barn Doors echter niet. Maar met een andere productie was het album nog beter geweest dan dat die nu is.
25/09/2011 Permalink
precies, dat is het ‘m nu net: Barn Doors is een goeie plaat, maar ze had nog zovéél beter en mooier kunnen zijn… zonde, zonde, zonde; driewerf zonde, en ik zal het niet nalaten hem dat op vrijdag 14/10 aan te wrijven als hij naar de N9 in Eeklo komt.
28/09/2011 Permalink
Wat een geslijm.Wie van jullie nu het beste, het slimste of het meest op de hoogte is van mastering en dynamiek zal mij echt worst wezen. Kunnen jullie zulke ‘wetenswaardigheden’ niet via jullie eigen e -mailadres vekondigen.
Ps : Barn Doors – live of studio – is een reuzeplaat en Gripka een talent !
28/09/2011 Permalink
Ik vond het wel een interessante meningsuitwisseling. En on topic.
28/09/2011 Permalink
Dank je Hugo, ik denk dat onderhand er ook weinig mensen nog op jouw mening zitten te wachten SWA.
29/09/2011 Permalink
@ Arjan : gelukkig voel ik mij in tegenstelling met jou – een ongelofelijke domme gast – ( je eigen woorden op deze topic) niet geroepen om op ieder berichtje dat er wereldwijd verschijnt een eigen oordeel te ‘posten’. Zeker niet als mijn (basis) kennis ivm een moeilijk, complex professioneel gebeuren als mastering en dynamiek – en Roen is duidelijk wel op de hoogte – (chapeau!) niet verder reikt dan de wetenschap dat Nero enkel een brandprogramma is….
Bemerking : vreemd dat men wereldwijd in geen enkele cd recensie rept over hoe dit prachtig album verprutst werd door mix en mastering …..Het album is immers één van de best verkopende van de laatste jaren in het singer – songwriterswereldje. Daarom hou ik het en echt Arjan, niemand moet zitten wachten op mijn mening, dat die bemerkingen over “Barn Doors” / studio duidelijk wat overtrokken zijn.
Gripka zelf : “Vergeleken met de luxe studio waarin ik aan New York City heb gewerkt, was dit een vieze bende. Maar het ging erom terug te gaan naar de eenvoud, het bandgevoel en naar echte muziek. We hebben de vergissingen gewoon laten staan.” Mijn favoriete platen Let it Bleed en Everybody Knows This is Nowhere stikken van de fouten. Imperfectie is dan geen imperfectie, maar toont juist dat echte muzikanten met elkaar samenspelen.” ( bron :Kindamuzik)
29/09/2011 Permalink
Ik heb mijn mening gegeven over het geluid van barn doors en een aantal feiten aangegeven. Ik heb nergens aangegeven dat ik op de hoogte ben van mastering, wat dat ben ik niet. Ik heb alleen mijn oren om te luisteren en kan het gevoel wat dat oproept weergeven. M.i heb ik niet meer en niet minder dan dat gedaan. Je kunt zeggen dat ik op ‘ieder berichtje dat er wereldwijd verschijnt een eigen oordeel post’ , je kunt het ook omdraaien; Je hoeft niet alles te lezen. Voor het overige gun ik je een mening die mij niet weggevallig is van harte
30/09/2011 Permalink
Israel Nash Gripka met een speciale akoestisch set in de kapel tijdens het Roepaenfestival en daar worden opnames van gemaakt. Kan wel eens heel bijzonder worden
30/09/2011 Permalink
aan jullie schitterende zaalakoestiek zal het alvast niet liggen …..
05/10/2011 Permalink
Voor al die audio fanaten hier nog even een artikel ter leringh ende vermaeck, geschreven door een professional: http://www.sandervanderheide.nl/red-hot-chili-peppers-mastert-voor-itunes/
(ook voor leken begrijpelijk 🙂 )