Ha! Mijn plaat van het jaar. Ik kan er niet omheen, want Buffalo Killers 3 (Alive Records) combineert op jaloersmakende wijze geliefde genres als countryrock, classic rock en powerpop. Ik noem wat namen die mij te binnen schieten bij het extatisch beluisteren van deze geniale retrorock-plaat: Neil Young, James Gang, Big Star. Wat hebben deze boys uit Cincinatti, Ohio een fantastische sound gecreëerd – en daarmee een enorme stap vooruit gezet ten opzichte van hun eerdere (2) platen. Buffalo Killers is een trio langharige, overwegend baardige knapen – de broers Zach en Andy Gabbard en hun buddy Joey Sebaali – die aanvankelijk gruizige, southern noise-rock produceerden, maar nu daadwerkelijk het licht hebben gezien. 3 heeft namelijk een bijzonder ruimtelijk en helder geluid waarin rinkelende elektrische gitaren en fantastische, melancholieke zangharmonieën de boventoon voeren. Daarbij hebben de broers en hun vriend bijzonder knappe liedjes gecomponeerd die, zeker bij mij, stevig in de bovenkamer blijven hangen. Dit fantastische album herinnert mij bovendien aan Bandwagonesque en Saturation, die klassiekers van respectievelijk Teenage Fanclub en Urge Overkill. Maar bovenal is dit 3, met zijn wagonlading aan waanzinnig sterke songs, een op zichzelf staand album dat zowel een, zeg maar, commerciële sound heeft als een emotionele diepgang kent. Er staat geen misser op deze plaat – alle twaalf goed! – die werkelijk zoveel jaren-zeventig-moois overbrengt dat uw recensent bijkans bezwijkt van puur genot.
03/11/2011 Permalink
‘overwegend baardige knapen’ – ZZ Top go Beatles?!
03/11/2011 Permalink
Helemaal mee eens
Knolle wat een klapper van een cd
Moet nog veel gebeuren wil hij bij mij ook niet op 1 komen in het eindejaarslijstje
03/11/2011 Permalink
De vorige cd’s van de band Let it ride en debuut cd konden mij niet overtuigen.
05/11/2011 Permalink
Sorry Wiebren, hij haalt bij mij niet eens de eindejaarslijst.
05/11/2011 Permalink
Wiebren, overdrijven is ook een kunst.
05/11/2011 Permalink
Ik sluit me bij de beide ‘Paulen’ aan: noch als altcountry plaat noch als powerpop plaat overtuigend.
05/11/2011 Permalink
Overdrijven? Daar gaan w e weer. Het is ook niet mijn plaatje. Blijkbaar wel voor Wiebren. Van overdrijving is dan geen sprake lijkt me.
06/11/2011 Permalink
Sommigen reageren orgastisch op muziek. (“extatisch, bezwijkend onder puur genot”). Toch mooi dat zo’n plaatje met mijns inziens mediocere muziek dat teweeg kan brengen. Ach wees eerlijk, iedereen heeft denk ik wel zo’n plaat/cd/nummer
07/11/2011 Permalink
Beetje kinderachtig om de reactie van Paul H steeds weer te verwijderen…..
Overigens vind ook ik die CD van de Buffalo Killers middelmatig. Sommige nummers klinken best aardig, maar er staan ook de nodige miskleunen op.
Ben benieuwd hoe snel mijn reactie weggewiebrend word.
07/11/2011 Permalink
Zeg ik iets misdadigs als ik meld dat ik het overdrijven van Wiebren ook een kunst vind?? Al vier maal is een normaal geformuleerde reactie van mij verwijderd. Wat is dit voor gekkigheid???
07/11/2011 Permalink
Gelet op het tijdstip waarop de recensie van Wiebren gepost is, veronderstel ik zo maar dat er paar alcoholische versnaperingen zijn genuttigd vóór of tijdens het schrijven/luisteren. Dan vind je iets al snel iets extatisch en ‘puur genot’….
Nix mis mee overigens hoor, leven en laten leven! Er is veel muziek die ik heel erg goed vind, maar die ik met een paar bier op als geniaal typeer…..
Proost!
12/11/2011 Permalink
Kan het niet echt opbrengen alle nummers af te luisteren. Beetje beatles, beetje bowie, beetje who maar dan net niet echt goed. Valt me overigens op dat ik bijna nooit een 5 sterren plaatje kan waarderen. Het zijn vaak een beetje modderige rootsplaatjes die ik niet echt goed vind. Heeft men de neiging te alternatief te willen zijn?
Maar omdat ik Israel Nash Gripka via jullie heb leren kennen blijf ik trouw bezoeker.
18/11/2011 Permalink
Fijn heren dat dit weer terug is gezet. M.i blijft inhoudelijk discussieren altijd het beste.