Bluegrass is de laatste jaren in vele vormen tot ons gekomen. Technische notenkakkers die er jazz van maken. Jonkies die de sound ombuigen naar pop en rock. Overenthousiaste bendes die er een janboel van maken… A.G. Olmstead doet het anders. Nou ja, anders… Hij doet het zoals ze het al honderd jaar doen. De singer-songwriter uit de Canadese provincie New Brunswick maakt simpelweg fraaie liedjes die met veel akoestisch snarenspul worden aangekleed. Als invloeden voor II (eigen beheer) noemt Olmstead Hank Williams en Jimmie Rodgers, echte liedjesschrijvers dus. Het mooie aan dit album is dat het qua sfeer vooroorlogs is, maar dat daarbij geen moment een retrogevoel ontstaat. Gewoon, omdat muziek in deze vorm niets aan impact verloren heeft omdat ze tijdloos is. Zo wordt het door amateurs in de wouden van Amerika nog altijd gemaakt. Het belangrijke verschil: Olmstead is een vaardig liedjesschrijver die niet hoeft terug te vallen op platgespeeld repertoire. De begeleiders van de Nashville Bluegrass Band zijn weliswaar geen amateurs, ze spelen met evenveel plezier en vuur. Olmstead, een multi-instrumentalist die gitaar, mandoline, fiddle, banjo, bas en piano beheerst, kon zich op zijn album tot gitaar en mondharmonica beperken. Het gaat immers niet om groots vertoon, het gaat zelfs niet om de noten. Het gaat om de liedjes. Verkrijgbaar bij CD Baby.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie