Na de jazzy grotestadsmuziek van Film Noir is The Stone (Deadbeet Records) van David Olney een thematische ep. De zes verhalende nummers (30 minuten) gaan over de glorie en de horror, de liefde en de haat, de schoonheid en het geweld, eigenlijk over alles wat het leven zoal te bieden heeft. Olney kijkt terug op de ruim 2000 jaar sinds de geboorte van Jezus. Met Jerusalem Tomorrow, Brays en Barabbas biedt The Stone nieuwe intepretaties van oude nummers. Het gaat over religieuze zaken, maar Olney is geen dominee. De Amerikaan grijpt de verhalen aan om meer in het algemeen iets over de staat van de mensheid te melden. Hij doet dat na de jazzy rootsmuziek van de voorganger in een voor hem meer gebruikelijk stramien met folk die door blues is beïnvloed. De bemoeienissen van producer Jack Irwin (percussie, klavecimbel, arrangementen) en Sergio Webb (klassieke gitaar) maken er toch iets bijzonders van. Dankzij hen bewijst Olney (zang, gitaar, mondharmonica) zich wederom als een bezielde vakman.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie