Marvin Country! (Nine Mile Records/Sonic Rendezvous) gaat jammerlijk ten onder aan de ambities van Marvin Etzioni. Dat begint al bij de vorm, want de twee cd’s hadden qua speelduur (32 en 36 minuten) ook op een plaatje gepast. Of had Etzioni ook wel door dat cd 1 beduidend sterker is dan cd 2? Op dat eerste plaatje staan bekende gasten, want Etzioni is een gewaardeerde collega. Op het Everly Brothers-achtige You Possess Me draaft Maria McKee op, met wie Etzioni een verleden deelt in Lone Justice. Blijkbaar al lang geleden opgenomen, want de in 1999 overleden Donald Lindley zat achter de drumkit. The Grapes Of Wrath is wild gierende rock met John Doe. Voor You Are The Light draven The Dixie Hummingbirds op. Op dit nummer valt vooral op hoezeer Etzioni kan klinken als T Bone Burnett, niet alleen qua zang, maar ook qua aanpak. Lay It On The Table is een duet met de altijd lekker verkouden klinkende Lucinda Williams. Daarna is A Man Wïthout A Country een fraai solowerkje, bijna als Johnny Cash. Living Like A Hobo neigt naar rockabilly. Met zang van Buddy Miller. Het abrupte einde en het rare gebruik van jew’s harp door Don Heffington kondigt dan al een beetje het probleem aan van Marvin Country!, dat te vaak last heeft van experimenten van niets. Son Of A Carpenter is weer prachtig, met Buddy Miller en Gurf Morlix als achtergrondvocalisten. Hier is Etzioni op zijn sterkst en haalt hij het niveau van zijn debuut The Mandolin Man. De slechte geluidskwaliteit van Ain’t No Work In Mississippi is een bewuste keuze, maar de primitieve uitvoering met Steve Earle als gast past niet echt bij de andere liedjes. Marvin Etzioni is nou eenmaal geen Mojo Nixon. Wat we met het nummer Bob Dylan Is Dead aanmoeten ontgaat me, net als de strapatsen op Miss This World. Veel beter is afsluiter It Don’t Cost Much met Richard Thompson als gast. Maar dan heeft de teleurstelling al de overhand. Op cd 2 wordt die alleen maar groter. Er staat nauwelijks een fatsoenlijk nummer op dit deel. Teveel geklooi met geluid, zoals al valt op te maken uit een songtitel als Where’s Your Analog Spirit?. Tracht Etzioni hier Howe Gelb de loef af te steken? Ook met Gram Revisited (met de gesamplede stem van Parsons) of What’s Patsy Cline Doing These Days, Pts. I & II faalt hij.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie