Stands for deciBels – de beginselverklaring van The dB’s en tegelijk de titel van de debuutplaat uit 1981. Tussen North Carolina en New York, en verbonden met de Big Star-leden Alex Chilton en Chris Bell, creëren Chris Stamey en Peter Holsapple een niche waarin de Amerikaanse gitaarpop van de jaren tachtig geboren wordt. Met die decibellen valt het overigens wel mee: The dB’s laten zich gelden als powerpoppers met een hang naar hoekige, dwarse ritmes. Vier langspelers – de laatste is van 1987 – houden de vier het met elkaar uit, om 25 jaar later doodleuk in de oorspronkelijke bezetting een fraai popalbum af te leveren. Falling Off The Sky (Blue Rose/Sonic Rendezvous) vat alles nog een keer samen – producer van weleer Mitch Easter en R.E.M.-producer Scott Litt zijn ook van de partij – wat betekent dat het koppel Stamey/Holsapple voor geweldige liedjes zorgt die weliswaar niet zo arty als voorheen zijn, maar zich wel kunnen meten met bijvoorbeeld het beste werk van The Fountains Of Wayne, zoals het slepend-catchy Before We Born. Powerpop met hoeken en gaten; powerpop met mooie koortjes, geweldige harmonieën en sterke liedjes. Scherp en alert in stekelige songs als That Time Is Gone en dromerig en melancholiek zoals in Collide-oOo-Scope, dat vooral herinnert aan Mavericks, Stamey en Holsapples geweldige duoplaat uit 1991. Falling Of The Sky betekent een welkome terugkeer van een soort van cult-helden, die een kwart eeuw na hun finest hour nog steeds uiterst relevant blijken te zijn.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie