Dat de Zweed Anders Osborne helemaal vergroeid is met de Amerikaanse cultuur behoeft geen betoog meer sinds zijn vorige album American Patchwork. Op Black Eye Galaxy (Alligator/Munich) gaat hij gewoon door met zijn zoektocht naar de Amerikaanse ziel. En veel verder zelfs; op het titelnummer wandelt hij op wah wah-gitaar helemaal naar de Melkweg met toetsen en percussie als vangnet. Het ruim elf minuten lange nummer zou zomaar in de smaak kunnen vallen bij fans van Lenny Kravitz. En eigenlijk zou je hetzelfde kunnen zeggen over het samen met Paul Barrere (Little Feat) geschreven Black Tar. Heel anders klinkt Tracking My Roots, een speurtocht die wordt aangevoerd door mondharmonica. Ronduit indrukwekkend is Mind Of A Junkie: I hate the way I look and my ego is always bruised / I isolate myself I get some more tattoos / I’m always running late so I can’t make any plans / I’m preaching ‘bout things I don’t understand. Waarna hij wegglijdt in een lange gitaarmeditatie. Het is mooi dat Osborne op zijn zoektocht naar de Amerikaanse ziel de genres is ontstegen. Zodat we op Dancing In The Wind ook heel makkelijk met hem meegaan naar Harvest Moon, want dit had zo op dat album van Neil Young kunnen staan.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie