Bijna vijf jaar geleden bespraken we hier het titelloze debuut van de Engelse singer-songwriter Garron Frith. We kwamen er toen niet goed uit, wel of niet goed. Garron was in ieder geval zelf zeker van zijn kwaliteiten, want nu ligt er een tweede cd: Away From The Bright Lights. Gelukkig maar, want wij worden door de liedjes op dit album ook meer overtuigd van ‘s mans kunnen. Overigens niet door de eerste twee liedjes op de plaat waarin Frith zich voordoet als veroveraar van meisjesharten (romantische zwijmelpop). Maar vanaf track 3, Pretty Penny, zitten we goed. Mondharmonica, ritmisch stompen en bluesy zang, meer is er niet nodig. Frith wisselt daarna gevoelige folky songs af met bluesgeïnspireerde liedjes. Daarnaast laat hij in Rocknroll Band zijn Ryan Adams-achtige kant zien. Een en ander is weer prima geproduceerd door Simon J. Alpin. Met dit Away From The Bright Lights zou Frith wel eens het tegenovergestelde van de albumtitel kunnen overkomen, want ik denk dat hij wel eens een groot (lees: jong) publiek zou kunnen aanspreken.
Away From The Bright Light is o.m. verkrijgbaar bij Cdbaby
Dit schreven we in december 2007 over de eersteling van Garron Frith:
Goh, wat heb ik zitten worstelen met dit titelloze debuut (Ravine Records) van singer/songwriter Garron Frith. Ik kon maar niet besluiten of ik het nu wel of niet mooi vond. Uiteindelijk komt er dan een waardering van drie paarden boven te staan. Hom noch kuit dus. De liedjes van deze Engelsman uit Manchester zijn in orde, de muzikale vormgeving met o.a. Chuck Prophet op gitaar en leden van Willard Grant Conspiracy en Grand Drive is adequaat en op de productie van Simon J Alpin is ook niets aan te merken. Het is de zang van Frith waaraan ik me bij tijd en wijle flink erger. Een stem is een stem en de waardering daarvan is afhankelijk van persoonlijke voorkeuren, maar de manier waarop men zingt mag wel onderwerp van kritiek zijn. Frith zingt alsof hij gekweld wordt door het leven en dat irriteert. Beetje Damien Rice-achtig, maar dan gelukkig nog zonder diens bombast. Toch betrap ik mezelf erop regelmatig mee te neurieën met nummers als het warme Thoughts On You en Get Away. Enfin, zelf luisteren is hier het devies.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post.
Plaats een reactie