Artiesten uit Scandinavië zijn meesters in het kopiëren. Meer dan eens weten ze ons compleet te verrassen met platen die uit een ander tijdperk lijken te komen. Prachtige westcoastproducties of knappe altcountry, het lijkt wel of die bands uit Zweden, Noorwegen, Finland en Denemarken altijd alles goed doen. Hoe zit dat met Buford Pope? Zodra de Zweed zijn mond opent op Matching Numbers (Unchained Records), is het duidelijk. Want die hese stem, dat is helemaal Rod Stewart. Het eerste nummer Brothers Of Mine heeft die heerlijke swagger die het beste werk van de Britse rockzanger typeert. Denk dus aan (Small) Faces. Buford Pope voegt er op het nummer nog een banjo aan toe. Yours And Mine begint met zwaar orgel en mondharmonica waar een gitaar doorheen prikt. En dan dus die stem. Heeft Rod Stewart recentelijk nog iets fatsoenlijks uitgebracht? Dacht het niet. Alle reden om eens te luisteren naar het vierde album van de op het Zweedse eiland Gotland opgegroeide Mikael Liljeborg. Grappig: de single waarmee Buford Pope deze zomer regelmatig op de radio in Zweden te horen was, heet Faces Don’t Smile.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie