Calexico wou wel eens een plaat opnemen in Europa, maar dat plan bleek toch teveel voeten in aarde te hebben. New Orleans was een aardig alternatief, want het is de meest Europese stad van Amerika. En dat niet alleen, de stad herbergt veel meer invloeden van buitenaf. Een buitengewoon inspirerende omgeving derhalve voor een band die toch al graag over grenzen trekt. Algiers (City Slang/Konkurrent) is vernoemd naar de wijk in New Orleans waar het album werd opgenomen. De zilte zeebries van de aan de Golf van Mexico gelegen stad heeft de droge woestijnwind die de sound van Calexico typeert niet helemaal weggeblazen. Als altijd creëert John Convertino ruimte op de achtergrond met wat vegen over de drumvellen. Producer Craig Schumacher is er ook weer gewoon bij. Toch is niet alles hetzelfde. Convertino en zijn maatje Joey Burns schreven enkele wat meer conventionele popnummers zoals opener Epic. Het album als geheel is netjes uitgebalanceerd, maar mist de echt memorabele momenten. Misschien dat door de lichte koerswijziging de felle schelle tonen wat getemperd zijn. Zo zijn de trompetklanken van No Te Vayas bijna omfloerst te noemen. En Sinner In The Sea klinkt eerder Cubaans dan Mexicaans. Toch wel een bijzonder nummer overigens. Vooral als aan het eind de toetsen naar garagerock neigen en de zang een combinatie lijkt van Jeffrey Lee Pierce en David Eugene Edwards. Akoestische gitaren zijn er in het fraaie Fortune Teller, terwijl het titelnummer een steelgitaar toevoegt aan gypsy jazz. Nog even iets over het woohoo van Hush, dat doet denken aan een Bruce Springsteen die ergens onderweg is in het land van John Steinbeck.
14/09/2012 Permalink
er bestaat een deluxe-versie met een extra cd