Een beetje suf is het wel. In 2009 besprak ik het debuut van Ben Bedford, Lincoln’s Man (2008) en schreef dat hij me het toen ook al uitgekomen Land Of The Shadows wel mocht sturen. Die ontving ik dan ook, maar hoewel het zeker een mooie plaat was, ik besprak ´m niet hier. Een kwestie van overload. Die fout zal ik niet maken met de derde plaat van Bedford. What We Lost is opgedragen aan zijn ouders. In het titelnummer zingt hij: “I’m going back to find, something that I left behind/ in this fading photograph folded one too many times”. De uit Springfield, Illinois afkomstige singer-songwriter laveert tussen rootsy Amerikaanse folk en rustieke, Engels aandoende, folk. Soms doet hij, gek genoeg, zelfs denken aan iemand als Ralph McTell. De Amerikaanse kant van deze plaat wordt bediend met b.v. een nummer over Harlington Wood, een Amerikaanse jurist die een belangrijke rol speelde bij de onderhandelingen tijdens de bezetting door indianen van Wounded Knee in 1973. Bedfords fascinatie met de native Americans komt ook aan bod in het nummer Cahokia, waarin de ooit grootste indianennederzetting in Noord-Amerika wordt bezongen. Muzikaal steekt het allemaal uitstekend in elkaar. Bedford speelt zelf akoestische gitaar en wordt als vanouds begeleid door Chas Williams (elektrische gitaar en produktie), zijn vrouw Kari (achtergrondzang) en een gedegen ritmesectie. Dat levert een aantrekkelijke plaat op die liefhebbers van klassieke singer-songwriters op waarde zullen weten te waarderen.
What We Lost is verkrijgbaar via de website van Ben Bedford en via CdBaby.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie