Met slechts twee nieuwe liedjes op de nieuwe verzamelaar GRRR! vallen de Rolling Stones binnenkort uw zuurverdiende centen aan. Negeer die geldklopperij en koop liever het nieuwe album van Ian Hunter. Met When I’m President (Proper/Rough Trade) presteert hij iets waartoe de Stones al decennia niet in staat zijn. Want allemachtig, wat is dit een spetterende rockplaat. Terwijl Hunter met zijn 73 jaar toch echt enkele jaartjes ouder is dan Mick, Keith, Charlie en Ronnie. En dit is niet de eerste uitstekende cd dit millennium van de man die we nog kennen van Mott The Hoople. Een echte ster is Hunter nooit geworden en hier blijkt maar weer eens wat een zegen dat is. Ian Hunter & the Rant Band spelen met bezieling. Dit is rock-‘n-roll met een gitaar links en een gitaar rechts. Just The Way You Look Tonight is uitbundig als Springsteen en Pogues. Wild Bunch eindigt met een gospelkoortje, terwijl Ta Shunka Witco (Crazy Horse) draait om indiaanse sferen. What For is een stampende aanklacht tegen consumentisme.
15/10/2012 Permalink
Leuke plaat van Ian, maar niet wereldschokkend. Vraag me trouwens af wat een recensie van dit soort muziek (AOR) doet op Altcountry en vraag me eveneens af waar de losse flodder richting de Stones vandaan komt: constateren wij een kleine frustratie richting deze ouwe rockers? Enfin: Hunter heeft een leuk plaatje gemaakt, maar niet een waar je van wakker gaat liggen. Voor wie Hunter op zijn best wil horen:’You are never alone with a Schizofrenic’ (met Mick Ronson in de band).
17/10/2012 Permalink
Verbaas me ook een beetje over deze zijsprong van John! Ian Hunter heeft zijn plaats in de rockmuziek zeker verdiend (luister maar eens naar zijn prachtige eerste titelloze solo-album of naar de Mott The Hoople-elpees All The Young Dudes, Mott en The Hoople), maar de link naar alt-country ontgaat me,
17/10/2012 Permalink
Die recensies van Gjaltema vragen vaak om een niet zo aardige reactie. Hij schrijft af en toe maar wat. Het is leuk als een recensie een kop en een staart heeft, maar bovenstaande recensie heeft in elk geval geen staart. En een beter begin kon ie blijkbaar ook niet verzinnen.
Verder kan ik niet geloven dat Hunter het consumentisme aanklaagt. Consumentisme is namelijk het streven van de consument om sterker te staan tegenover de producent. Meer rechten en macht voor de consument dus.
Een beetje beter opletten van je schrijft!
17/10/2012 Permalink
Ian Hunter behoort zondermeer tot de allergrootsten. De albums die hij het laatste decennium heeft afgeleverd behoren tot het beste wat hij ooit heeft gemaakt. En dat op zijn 73ste. Ik ken niemand, ik herhaal, niemand (ook Dylan niet), die hem dat nadoet. Dit is zoveel meer dan zomaar een leuk plaatje waar je niet van wakker ligt. Dat soort plaatjes wordt door John Hiatt gemaakt. En zoals bij alle echte groten: Ian Hunter live is nog indrukwekkender.
18/10/2012 Permalink
Over het begrip consumentisme: in de meest gangbare zin van het woord is consumentisme het streven om steeds meer goederen aan te schaffen en dan vooral goederen die niet worden beschouwd als noodzakelijk voor het primaire levensonderhoud.
18/10/2012 Permalink
De recensie van deze plaat van Ian Hunter is beslist geen zijsprong. De titel When I’m President maakt al duidelijk dat Hunter de laatste jaren vooral inspiratie heeft gezocht (en gevonden) in Amerika. Zijn rootsrock heeft tegenwoordig dan ook meer gemeen met een band als Bottle Rockets, om maar wat te noemen, dan met David Bowie. En bovendien haal ik hier graag het motto van No Depression nog maar eens aan: altcountry, whatever that is…
18/10/2012 Permalink
Jij gaat dus af op wat een snuiter in NRC.next zegt. Kijk in de online encyclopedie en je zult zien dat dat het anders is. Je verwart consumentisme met hebzucht of materialisme.
18/10/2012 Permalink
Ik vind The Bottle Rockets toch echt een wereld van Ian Hunter afstaan (ik vind ze trouwens beide goed). Wat altcountry betreft: als je niet weet wat het is, dan heeft het ook geen zin om een site die altcountry.nl heet te beginnen. Misschien weet je niet wat het wel is, wat het niet is mag wel duidelijk zijn. En Hunter heeft echt geen enkele voet in de country, wel in de rock. Enfin, ieder zijn zijsprongetje zullen we maar zeggen…
21/10/2012 Permalink
Ps. Voor alle Stones fans: de nieuwe single Doom and gloom kicks ass, meer nog dan Hunter. Conclusie:als Jagger en Richards zich even concentreren dan blazen ze nog steeds 90procent van de rockers (oud en nieuw) omver… Oudjes rule
25/10/2012 Permalink
Paar merkwaardige sneren hier….The Stones en John Hiatt zijn natuurlijk veel groter en in mijn ogen ook veel beter dan Ian Hunter, die niet meer is dan een voetnoot in de popgeschiedenis. Zijn laatste albums zijn aardig,maar nou ook weer niet wereldschokkend. Best knap om dat op deze leeftijd te kunnen, maar het zijn albums die ik een paar keer heb gedraaid, en daarna belanden ze in de platenkast om er nooit weer uit te komen.
25/10/2012 Permalink
Gelukkig hoeven we niet allemaal dezelfde mening te hebben. Mijns inziens heeft het feit of iemand al dan niet een voetnoot in de popgeschiedenis is niks te maken met de waarde van hun muziek. Queen is een hoofdstuk in de popgeschiedenis maar ’they suck’. In mijn versie van de popgeschiedenis is Mott The Hoople en Ian Hunter trouwens een compleet hoofdstuk toebedeeld in plaats van een voetnoot (John Hiatt daarentegen…). Ieder zijn waarheid.
25/10/2012 Permalink
Gelukkig wel Cujo…maar ik dacht, ik zet toch even mijn waarheid tegenover die van jou 😉
Stones en Hiatt hebben meerdere songs die je tranen in de ogen bezorgen (van emotie wel te verstaan), en dat heb ik mij Hunter nooit kunnen ontdekken…ondanks dat ik toch een album of vier van hem in de kast heb staan
26/10/2012 Permalink
Heren heren toch. Ian Hunter heeft wel degelijk waarde en is meer dan een voetnoot in de muziekgeschiedenis, mij was het vooral te doen om de rare Stones-sneer in het begin van de recensie. Ik blijf het echter vreemd vinden dat zo’n plaat hier gerecenseerd wordt en dat daarna gedaan wordt alsof Altcountry iets is wat niet bestaat en niet in woorden gevat kan worden.
26/10/2012 Permalink
Ik veronderstel dat de mensen van Altcountry.nl gewoon de cd’s bespreken die ze krijgen toegestuurd. Trouwens, al de muziek die in de jaren 70 onder de noemer ‘rock’ werd gesorteerd wordt vandaag de dag ‘alt country’ of ‘americana’ (of wat dan ook) genoemd. Neil Young hoort daar bij, Little Feat hoort daar bij en Ian Hunter hoort daar ook bij. Mij maakt het niet uit. Als het goed is dan is het goed. Sjaak Spier zei het eeuwen geleden al: ‘What’s In A Name’.