De wat al te obligate rockertjes waren altijd kleine smetjes op de platen van Jimmy LaFave. Het is dus goed nieuws dat op Depending On The Distance (Music Road Records/Munich) louter trage nummers staan. De Amerikaan blinkt weer uit in liefdesliedjes die een zonnestraal werpen op het wegdek. Zodat eenzame zielen die onderweg zijn op eindeloze wegen zich er aan kunnen warmen. De liedjes van LaFave, een man van middelbare leeftijd met een morsig voorkomen, zijn een middel om sombere gedachten op afstand te houden. Zolang je maar in beweging blijft. Land Of Hope And Dreams is een cover van Bruce Springsteen. Van Bob Dylan doet LaFave liefst drie nummers. Verrassend is zijn keuze voor Missing You van John Waite (ooit zanger The Babys). Als LaFave het heeft over A Place I Have Left Behind gaat het over een verloren liefde. Slechts de herinnering is metgezel op de reis die wordt voortgezet.
20/10/2012 Permalink
Dit is misschien wel de mooiste van Jimmy.
21/10/2012 Permalink
Het is de mooiste van Jimmy
05/11/2012 Permalink
Cimarron Manifesto was beter. Ik hoor meer lovende reacties over dit album. Ben ook blij dat een ieder zo enthousiast is, maar dit haalt het toch niet bij (ik noem maar wat) de nieuwste Patterson Hood of de laatste van Malcolm Holcombe? Het is niet slecht en Red river shore, Land of Hope and Dreams zijn prima gecovered, maar het is allemaal ook wel erg makkelijk allemaal. Een album dat een uur duurt moet je vast kunnen houden, maar deze laat al binnen het half uur los. Ook vanwege de gladde productie. Lafave is een prima Dylan vertolker. Sommigen vinden hem de beste, van mij mag het. Maar die covers zijn wel telkens de beste nummers, zie ook Not Dark Yet op Cimarron Manifesto. Dat zegt ook iets over zijn eigen kwaliteiten als liedjesschrijver. Die zijn niet voldoende.