Ryan Adams is nog niet dood (hoewel hij sedert Heartbreaker geen enkel echt goed album meer heeft gemaakt), maar zijn opvolgers staan al klaar. John Fullbright, Caleb Groh en Andrew Combs bij voorbeeld. Laatstgenoemde debuteert (na een eerder verschenen EP) met Worried Man en, by jove, dat doet hij goed, zeg. Op zijn website noemt hij zelf Townes Van Zandt als zijn grote voorbeeld en dat is ook, voor de Texaan die Combs is, niet zo vreemd natuurlijk. Inmiddels is deze singer-songwriter naar Nashville verhuisd en daar heeft hij flink aan zijn schrijfkunsten kunnen schaven. Worried Man is een heerlijk gevarieerd album met ouderwetse kwaliteit geworden. Soms wordt nog duidelijk teruggegrepen naar jaren ‘70 countryrock met bluesinvloeden, maar evenzo vaak neemt Combs een vlucht naar voren en levert hij alternatieve countrypop van hoog niveau. Prachtig gezongen en vol schitterende details. Met name het gitaarwerk van Jeremy Fetzer en de pedal steel van Spencer Cullum moeten genoemd worden. En de ondersteunende vocalen van Caitlin Rose en Nikki Lane. En dat Big Bad Love een On.Weer.Staan.Baar wereldnummer nummer is. En dat… …laat maar, ’t is te veel om op te noemen. Hard afspelen en luisteren, en als u niet direct overtuigd bent, nog een keer. En nog een keer. Echte kwaliteit verloochent zich niet.
Worried Man is verkrijgbaar de Bandcamp-site van Andrew Combs
17/11/2012 Permalink
Hele mooie suggestie…….had eigenlijk mijn qoutum al bereikt …..even goed bedankt!
17/11/2012 Permalink
heerlijke stem heeft deze (Worried) man. heb de cd gelijk besteld.
18/11/2012 Permalink
Direct overtuigd. Hartelijk dank.
18/11/2012 Permalink
ja prachtig album.gister al even beluisterd maar vandaag overstag en ook aangeschaft.
19/11/2012 Permalink
Met verbazing heb ik deze recensie gelezen, niet vanwege de opkomende artiesten John Fullbright en Andrew Combs welke ik zelf ook zeer goed vind, Caleb Groh ken ik niet.
Maar wel vanwege het feit dat Ryan Adams na Heartbreaker geen goed album meer zou hebben gemaakt!
Nou en de opvolger “Gold” dan?
Dit is toch van wereldklasse waar de meeste artiesten maar van kunnen dromen.
En wat te denken van de albums “Cold Roses” en “Easy Tiger” en
“Cardinology” en “Jacksonville City Nights” en niet te vergeten
” Ashes and Fire” wat voor mij het beste album van 2011 is!
Wat meer respect voor deze artiest zou deze site sieren want ook
Ryan Adams behoort tot de allergrootsten van deze aarde ondanks dat hij altijd zeer onvoorspelbaar was maar waren Bob Dylan en
Neil Young dit ook niet?
19/11/2012 Permalink
@ Willem Er is een verschil tussen goed en echt goed. En ik heb ten aanzien van die albums die jij noemt een (soms heel) andere mening (er gaan jaren voorbij dat ik ze niet draai).
En volgens mij is niet de vraag of deze site respect heeft voor Ryan Adams (jazeker), maar of ik dezelfde mening als de jouwe moeten hebben over het werk van Adams. Nou, nee dus.
20/11/2012 Permalink
@Hugo: toen ik de uitspraak las moest ik ook even slikken, maar ik ken je inmiddels via deze site als iemand die er een oprechte en heldere mening op na houdt (dat zouden meer mensen moeten doen). Een moment van reflectie bracht mij er toe tot dezelfde conclusie te komen, met dien verstande dat Gold inderdaad ook nog dicht bij meesterwerk kwam. In al zijn latere werk zitten briljantjes, maar ze zijn soms te weinig en worden te vaak ontsierd door liedjes die eigenlijk de eindredactie van de plaat niet hadden mogen overleven. Ik wil nog wel wat verder gaan: Adams’ beste werk is gewoon Whiskeytown (en dan alleen de eerste twee cd’s). Daar had hij nog de onbevangenheid die hem boven alles uit deed stijgen.
20/11/2012 Permalink
Helemaal mee eens. Beter dan Whiskeytown zou het nooit meer worden, wat mij betreft. Mijn grootste kritiek op hem is is dat hij gewoon veel te snel nieuwe platen uitbrengt. Hij kan beter de mooiste nummers bewaren en eens in de 3 jaar met een topalbum komen. Cold Roses vind ik zelf het meest geslaagd van hem, maar daar moet weer zo nodig een dubbelaar van gemaakt worden, zo jammer. Hij had dit album moet terugbrengen tot een compact album van 3 kwartier en hij had historie geschreven. Het enige wat ik dan nog te zeuren heb is dat zijn stem me gewoon niet altijd even goed ligt.
Terug naar Andrew Combs. Dit is met recht een groeiplaat. Hij wordt per beurt beter. Ik moet trouwens bij het eerste nummer direct aan Gram Parsons denken.
21/11/2012 Permalink
Leuk plaatje van Andrew.
Over Gram Parsons gesproken, werd laatst compleet op het verkeerde been gezet toen Daniel Romano op de radio voorbij kwam:
http://www.cmtedge.com/2012/10/25/daniel-romano-laments-the-middle-child/
Zijn laatste cd is alleen te koop bij concerten die momenteel niet ingepland zijn 🙁
21/11/2012 Permalink
@ Peter, geweldige ontdekking die Daniel Romano! En inderdaad, helemaal als Gram Parsons dat nummer. Er komt binnenkort een nieuwe cd van hem uit. Hopelijk kunnen we die hier bespreken! Op zijn website is de prachtige hoes al te bewonderen, een foto van Romano in een Nudiesuit, en dat is een knipoog naar de tijden van oude countrysterren. Net zoals ook The Gilded Palace Of Sin van The Flying Burrito Brothers dat was, waarbij Gram Parsons met geborduurde wietbladeren op zijn pak het geheel nog eens van een extra lading voorzag. Afijn, die hoes van Romano inspireerde me om het hoezenboek Vinyl Hayride – Country Music Album Covers 1947-1989 maar weer eens uit de kast te pakken.
22/11/2012 Permalink
Bedoel je ” Sleep Beneath the Willow” als zijn laatste CD Peter?
of is er nog een andere die ik niet ken.
Ik heb zijn laatste twee CDs en Sleep Beneath the Willow en
Workin’ For The Music Man.
Sleep Beneath is hier te downloaden: http://danielromano.bandcamp.com/
Ik vind trouwens dat zijn muziek meer gelijkenissen heeft met
George Jones.
Hier nog een leuk filmpje:http://vimeo.com/17002237
22/11/2012 Permalink
@Willem, ‘Middle Child’ staat op ‘Come cry with me’. Deze moet nog uitkomen maar is al wel te koop geweest bij zijn optredens.
24/11/2012 Permalink
Liefhebbers van Andrew Combs zouden trouwens ook wel eens naar Carl Anderson kunnen luisteren. Zijn plaat Wolftown is hier te beluisteren: http://open.spotify.com/album/6FSHH8UOQn5yMEnQ4kT2CT (Spotify)
26/11/2012 Permalink
Volgens mij is Ashes and Fire van Ryan adams absolute top.
Het valt mij op dat Ryan adams op deze site zeer negatief besproken wordt.
Als ik jouw was zou maar eens goed naar de heer Adams luisteren.
Vooral het nummer I taught myselfs how to grow old is werkelijk van sublieme klasse .
Dus kom niet met het verhaal dat Adams geen pracht nummers meer schrijft.
26/11/2012 Permalink
@Joop Otten: Heb je de recensie van Ashes & Fire op deze site wel gezien? 4 sterren! (persoonlijk zou ik daar misschien een sterretje afgehaald hebben, hangt erom). En ik kom niet met het verhaal dat Adams tegenwoordig geen goede songs meer schrijft. Ik weet werkelijk niet waar je dat vandaan haalt.
Niet alleen schrijven, maar ook lezen is klaarblijkelijk een kunst.
04/12/2012 Permalink
Meningen verschillen behoorlijk. Dit is gewoon een goede
cd die ik misschien nog zal aanschaffen maar wat mij wat stoorde was het ophemelen van Daniel Romano in de reacties van John en Willem. Als ik zoiets lees word ik nieuwsgierig en ik heb dan ook beide CDs van die man beluisterd op I-tunes en dat viel me niet mee. Vooral de ouderwetse productie met Anita Kerr acghtige koortjes zijn beide cds orritant en ik vind zijn stem niet te vergelijken met Gram Parsons. De enige die echt in de buurt kwam van Gram was Jonny Kaplan (wie ???)….
04/12/2012 Permalink
Jonny Kaplan?
Nou en of ik die ken, was destijds moeilijk aan te komen, nog gekocht bij Roel Hemmes in Groningen!
Zeker een mooie CD in de voetsporen van Gram Parsons!
05/12/2012 Permalink
bij mijn weten zijn er twee jonny kaplan cd’s: callifornia heart en ride free…
05/12/2012 Permalink
Jonny Kaplan & the Lazy Staes maakten in 2008 ook nog een 3e cd – Seasons.
Ride Free was een EP met 6 nummers. Daarna werd de full cd met 10 nummers uitgebracht. Zie ook i-tunes.
Zo ben je weer helemaal bij, tenzij iemand nog meer weet………