De eerste twee nummers op Where We Come Apart (eigen beheer) van de uit Portland, Oregon, afkomstige formatie Northeast Northwest worden vooral bijeen gehouden door de vocale capriolen van Phoebe Spier. Na die folkpop tapt de band op Empty Road uit een heel ander vaatje. Zach Dunham trekt naar het soort westcoastrock dat door een band als Dawes weer in zwang is geraakt en dat is toch een ander geluid. Op het daarop volgende Cold Brother brengt Spier ons trouwens naar de tijden van Jefferson Airplane, maar dan zonder al te vervreemdende psychedelica. Sanctuary begint als een pianonummer waarbij Spier doet denken aan iemand als Carly Simon, totdat de band inzet en er een lekker slepend nummer van maakt. Breaking Through is bijzonder omdat de opgewekte melodie vooral gedragen wordt door steelgitaar. Spier treedt meer dan Dunham op de voorgrond en waarschijnlijk gaat het zingen haar ook iets makkelijker af, toch zou ik liever hem iets vaker horen. Vooral omdat de folkrock van Northeast Northwest dan iets van de springerigheid kwijtraakt ten faveure van fijne trage trektochten richting het zuidelijker gelegen Laurel Canyon. Verkrijgbaar bij CD Baby.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie