Het is knap hoe de jonge Rich Mahan de stijl van de outlaws in de eerste helft van de jaren zeventig weet te benaderen op zijn debuut Blame Bobby Bare (Snortin’ Horse Records). Lekker laconiek. Lekker losjes. En met een goeie scheut soul, het belangrijkste ingrediënt van lekkere muziek. Soul op een manier zoals Doug Sahm het had. Diens invloed doet zich het duidelijkst gelden op Tequila Y Mota, heerlijk aangezet met accordeon en trompet. Vanzelfsprekend is het liedje een knipoog naar de hit Tequila Sheila van Bobby Bare. Dat was een nummer waarop de vader van Mahan in de weekenden even lekker los kon komen van de dagelijkse beslommeringen, dansend door de woonkamer. Al te moeilijk wil Mahan niet doen. Zijn muziek klinkt sexy en een beetje dronken. Niet te serieus. Novelty? Moet kunnen. Qua opnametechniek is Mahan wel heel serieus. Het moet analoog van hem. Want muziek moet niet computergestuurd strak, het moet een beetje swingen. Anders heeft het geen soul. Favorite Shirt heeft het wel. Met dank vooral aan Bekka Bramlett, want wat zingt de dochter van Delaney en Bonnie, euh, lekker. Verder had Mahan met P.T. Gazell (speelde mondharmonica bij Johnny Paycheck) en Robby Turner (steel bij Waylon Jennings en vele anderen) veteranen die van wanten weten tot zijn beschikking. Lekker plaatje, maar met 32 minuten speelduur ook ouderwets kort.
17/01/2013 Permalink
goede recensie