.jpg)
Een minuutje is het leuk, dan reeds slaat de ergernis toe. Want dat vervelende plukken aan de snaren van de basgitaar, moet dat nou? Moet de melodie van Liar daar echt voor wijken? Death Letter Jubilee (Dixiefrog/Bertus) van The Delta Saints staat vol met dat soort momenten. Geen nummer gaan deze jongemannen uit Nashville in een lekkere cadans naar de eindstreep. Het is een keuze, al die ritmewisselingen met steeds weer een ander instrument dat een ander spoor volgt. Helaas is de kakafonie die het resultaat van dat alles is verre van spannend. Death Letter Jubilee is eigenlijk alleen maar vermoeiend. Hoezeer Ben Ringel ook zijn best doet, zijn zang wil maar niet opzwepend worden. Met zulke versneden liedjes kun je schreeuwen wat je wilt, de duivelse boodschap komt dan echt niet over.
29/05/2013 Permalink
Helemaal mee eens, ik schafte de cd aan in de blijde verwachting dat het een goed vervolg zou zijn op hun debuutcd.
Maar ik kwam van een koude kermis thuis, wat een irritante ruk cd, bah
Dit soort in elkaar gekuntselde bagger zonder ook maar een greintje fanatisme in zang of muziek zou gewoon geen sterren moeten krijgen, sterker nog, totaal geen aandacht..
Ik denk niet dat er komend tijd nog een cd wordt uitgebracht die het etiket ”miskoop” ,die deze cd door mij heeft opgeplakt gekregen, kan overtreffen.
Goede recensie John, helemaal mee eens.
29/05/2013 Permalink
is idd erg matig deze cd.