De al sinds begin jaren tachtig actieve David Olney zit nog altijd niet verlegen om inspiratie. Na een aantal heel bijzondere thematische ep’s van tamelijk recente datum, ligt er met Predicting The Past – Introducing Americana Music Vol. 2 (Rootsy/Sonic Rendezvous) alweer een nieuw album van de singer-songwriter uit Nashville in de winkels vol begeesterd vakwerk. Olney kan liedjes schrijven waar Townes Van Zandt tevreden mee was geweest, zoals bijvoorbeeld Johnson City Blues er eentje is. Met You Never Do draait hij zijn hand ook niet om voor een ongecompliceerd rockertje. Op Jama Ball laat hij horen dat je ook zonder alle registers open te trekken intensief kan rocken. Opener Girl On A Hill heeft nog het meest weg van oude rock-‘n-roll uit Louisiana, terwijl het gitaarspel van Sergio Webb op Look Mexicaanse sferen brengt. Een plus gaat ook naar producer Paul Burch, luister maar eens naar het fraaie ruimtelijke geluid van We’re All Innocent Here, waarop Burch ook verantwoordelijk is voor het lekker rollende drumwerk. Naast de 16 nieuwe nummers op deze cd is een bonus-cd toegevoegd met 17 nummers van platen die eerder dit millennium verschenen.
20/07/2013 Permalink
Tot voor kort was mijn nummer 1 van dit jaar Barnswallow van Charlie Parr. Daar is met dit prachtige album van David Olney verandering in gekomen. Ik vind dit echt een waanzinnig goed album. Olney neemt je mee terug in de tijd en allerlei grootheden uit het verleden en heden komen weer boven als je dit album beluistert. John zet bovendien volkomen terecht producer Paul Burch in het zonnetje. Perfect geproduceerde plaat. Iedereen moet dit horen. Zeer opvallend dat deze plaat het met 3 sterren moet doen, terwijl een gemiddeld plaatje van Robert Vincent (nou ja wel iets beter dan gemiddeld) en Javi Garcia de volle mep krijgt. Heel apart, maar over smaak valt niet te twisten.
20/07/2013 Permalink
Ik ben het helemaal eens met Hendrik. Olney is één van de artiesten die buiten categorie speelt, in his own league. Olney schrijft gravende songs, en brengt die op een manier die je alleen bezwerend kan noemen. Je zet Olney nooit als achtergrondmuziek op. En je geeft hem nooit drie sterren.
Over smaak valt wél te twisten.
23/07/2013 Permalink
Leuk dat er meer mensen zo enthousiast zijn. Ik heb het album nog niet in mijn bezit en dus doe ik het voorlopig even met Spotify, de hoes van dit album is het enige dat overdag in beeld staat. Zo mooi dit. Dan is het wel een slechte timing dat op bijna hetzelfde moment Guy Clark met een nieuw album komt. Overdreven gesteld zo ongeveer de uitvinder van de Altcountry. Ik heb vannacht My favorite picture of you voor het eerst beluisterd. Ook al zo’n fantastische plaat van de man die dit jaar 72 hoopt te worden. En dan doet het weer ook nog eens lekker mee, wat kan een mens nog meer wensen?
04/09/2013 Permalink
Onze nationale bard Freek (Olney-fan) verknalde mijn voorgenomen muzikale kennismaking. Teveel Freek, te weinig David (en Sergio Webb) in het gezamenlijk optreden. Bovendien geneneerde ik me dood, beschamend te zien hoe Freek de aandacht op zichzelf vestigde in plaats van op David.
All Music bracht ook al geen uitkomst voor een keus voor aanschaf, blijkbaar brengt David sneller nieuwe muziek dan recensisten kunnen verslaan.
Dat was David ook duidelijk, want dit album is fantastisch, hoge kwaliteit, zeer divers, in die zin ook absoluut het bewijs van wat hij kan en bovendien een fraaie compilatie van eerder werk.
Kopen en zeker ook in de auto spelen.