Vorig jaar verraste I See Hawks In L.A. met New Kind Of Lonely waarop de band uit Californië akoestische bluegrass bracht, terwijl de richting tot dan ouderwetse countryrock met Bakersfield-invloeden was geweest. De ommezwaai leverde een geluid op dat dicht lag bij voorlopers van de countryrock als Dillard & Clark en Kentucky Colonels. Op Mystery Drug (Blue Rose/Sonic Rendezvous) lijkt het collectief aanbeland bij de nadagen van het muziekgenre. Geen idee wat die mysterieuze drug met ze gedaan heeft, feit is dat het collectief dat zich op de hoesfoto laaft aan de zonnestralen voortbeweegt als een stel oude mannen, iets wat de enige vrouw in het gezelschap blijkbaar niet kan voorkomen. Bijna alle nummers gaan in midtempo, waarbij My Local Merchants de spreekwoordelijke uitzondering vormt. Het nummer vangt aan met de vaart van de Ramones, maar dat houden ze niet zo lang vol. De twang van de eerste jaren is niet helemaal verdwenen op Mystery Drug, maar met deze plaat zullen ze geen honky tonk op stelten zetten. En de barbezoekers die het verdriet trachten weg te spoelen met alcohol, zullen er geen traan om laten. I See Hawks In L.A. moet oppassen dat we het een volgende keer niet gaan hebben over I See Doves In L.A.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie