%20(2).jpg)
Voor het tweede album van The Statesboro Revue heeft frontman Stewart Mann zijn jongere broer Garrett erbij gehaald als leadgitarist. Die werpt niet echt een ander licht op de zaken voor de band uit Austin, Texas, want Ramble On Privilege Creek (Blue Rose/Sonic Rendezvous) valt net als het debuut Different Kind Of Light te scharen onder de noemer southern rock. Op zijn best is de groep als ze buiten de strakke definities treden. Dat doen ze dikwijls door country, blues, rock, soul op een hoop te gooien. Zoals op het fraaie Huck Finn bijvoorbeeld, dat door de prominente fiddle ook nog een cajunrandje krijgt. Zo losjes en rauw als Jimbo Mathus spelen ze dan bijna. Om vervolgens op Cold November met puntige gitaren, een trekkende melodie en toetsen nog verder de soulkant te verkennen. Half Mile To Lincoln begint als een Ray Charles achter de piano om snel over te gaan naar het terrein van The Band, om vervolgens ook dat veld weer te verlaten om het nummer te eindigen in de rockende stijl van Black Crowes. Stewart Mann heeft een lekkere strot die dat werk wel aankan, maar door al die ambities verliest The Statesboro Revue wel iets aan eigenheid.
24/07/2013 Permalink
Met die eigenheid heb je wel een punt denk ik. Ik denk bij een aantal nummers zelfs aan Little Feat. Ook niet gek, want die gooiden ook allerlei stijlen door de blender, net als deze mannen doen. Maar mooi vind ik dit zeker wel. Waar ik Buxton een gebrek aan spontaniteit verweet zit dat bij deze mannen wel goed. Heerlijke vlotte CD.