Kijk eens in de spiegel en aanschouw het beest binnen in je. Dat is Gargon. Gargon is in zijn jeugd door zijn ouders vergeten bij het tankstation en nu moet je verder leven met hetgeen dat met hem gedaan heeft. Dit is zo’n beetje het gegeven dat Johnny Dowd op zijn nieuwe album Do The Gargon (Mother Jinx Records) uitwerkt. Nu maakt Dowd al een tijdje niet meer de donkere alt.country zoals op Wrong Side Of Memphis (1998), maar nu kunnen we toch we stellen dat hij voorgoed het huis aan Americanastreet verlaten heeft. Do The Gargon is een harde bluesrockplaat, maar dan in een Captain Beefheart-achtige variant. Helaas eentje zonder de brille waarmee Don Van Vliet zijn platen vaak maakte. Ik vind het eerlijk gezegd een praktisch onluisterbaar album met uitzondering van Pretty Boy, dat een vuige ZZ Top in herinnering roept, en Girl In A Suitcase, waarin het tempo (eindelijk) wordt teruggeschroefd. De man uit Ithaca blijft immer verrassen, maar op Do The Gargon jammer genoeg niet in positieve zin.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie