Met zijn baard zou hij kunnen doorgaan voor een verdwaalde woudloper in de Appalachen zo’n honderd jaar geleden. Muzikaal zoekt Bradford Loomis daar ook inspiratie, maar in werkelijkheid komt de Amerikaan uit het noordwesten van de Verenigde Staten. Into The Great Unknown (eigen beheer) is geen reis naar een ander tijdperk, daarvoor maakt Loomis teveel gebruik van moderne opnametechnieken. Het handgeklap op End Of This Chain mag teruggrijpen naar oude opnamen van geketende gevangenen, het is duidelijk opgenomen in een studio. Loomis vertaalt de oude aanpak naar het nu. Daarbij neigt hij soms een beetje naar Tom Waits, vooral als hij voluit zingt, maar Loomis laat zich niet zomaar door de donkere krochten van zijn ziel of wat dan ook op een zijspoor zetten. Na de gospel van Down To The River vergelijkt hij zich op See You On The Other Side met de bijbelse figuur Barabbas. Daar bij de rivier geeft hij zich over aan de heilige geest. Op Stampede roept hij God aan, omdat hij wordt opgewacht door een man met een pistool. Die wil hem van de zonden bevrijden en dat belooft een heel gevecht te worden. Dead Man’s Dance gaat met een banjo en stampende melodie. Verkrijgbaar bij CD Baby.
Reageren
»Nog geen reacties.
RSS feed for comments on this post. TrackBack URL
Plaats een reactie