Tim Bluhm (zanger-gitarist in The Mother Hips, uit San Francisco) ontdekte Nicki Chambly toen ze op een feestje een gitaar in de handen gedrukt kreeg en spontaan een liedje zong. Dat maakte indruk en hij nam haar onder zijn hoede om haar talent verder te te ontwikkelen. In dat proces ontlook ook de liefde en in 2007 trouwden ze. Sindsdien brengt Nicki platen uit onder de naam Nicki Bluhm. De vorige, het fantastische Driftwood, haalde al mijn top-10 over 2011. Nu ligt er een titelloos album (Little Sur Records) van Nicki Bluhm & the Gramblers. En wederom een heerlijke plaat met 11 liedjes op het snijvlak van country, rock en soul. Tim Bluhm behoort natuurlijk ook tot die Gramblers (luister maar een naar het zorgeloze duet Always Come Back). Maar de andere leden van de begeleidingsgroep zorgen ook voor een fantastische begeleiding waarin de stem (krachtig met een uiterst dun hees vliesje) van Nicki kan gloriëren. Op een knappe wijze hebben ze een plaat gemaakt die een jaren ‘70 gevoel overbrengt naar de huidige tijd. Voor een nummer als Ravenous zou Fleetwood Mac zich absoluut niet geschaamd hebben. Grappig is trouwens dat de populariteit van de groep ook groeiende is door the zogenoemde Van Sessions, een serie Youtube filmpjes waarin ze een camera op het dashboard van het toerbusje hebben gezet en met minimale middelen min of meer bekende liedjes uit de (Amerikaanse) pophistorie coveren. Ook leuk, maar de echte waardering verdienen Nicki Bluhn & the Gramblers toch voor hun plaatwerk.
17/10/2013 Permalink
Hoppa, 7 november in Paradiso. Als trio (Nicki en Tim Bluhm plus gitarist Scott Law)