De organisatie van TakeRoot heeft het tijdschema bekendgemaakt voor het festival op 14 september in Groningen. Onderstaand meer…
Tim Bluhm (zanger-gitarist in The Mother Hips, uit San Francisco) ontdekte Nicki Chambly toen ze op een feestje een gitaar in de handen gedrukt kreeg en spontaan een liedje zong. Dat maakte indruk en hij nam haar onder zijn hoede om haar talent verder te te ontwikkelen. In dat proces ontlook ook de liefde en in 2007 trouwden ze. Sindsdien brengt Nicki platen uit onder de naam Nicki Bluhm. De vorige, het fantastische Driftwood, haalde al mijn top-10 over 2011. Nu ligt er een titelloos album (Little Sur Records) van Nicki Bluhm & the Gramblers. En meer…
De vorige plaat van Jeffrey Foucault droeg de titel Cold Satellite (zie recensie). Nu heeft hij zijn band zo genoemd. Op Cavalcade (Signature Sounds/Continental Record Services/Munich) brengt de Amerikaanse singer-songwriter wederom gedichten van Lisa Olstein tot leven. Prima, maar dat feit is eigenlijk van ondergeschikt belang. Waar het hier namelijk echt om gaat is de geweldige rockmuziek van Cold Satellite. De elektrische gitaren van Foucault, Hayward Williams (tevens toetsen) en David Goodrich die uitbreken en dan weer meer…
De Texaan Philip Boone pakte zijn boeltje in en verhuisde naar de Topanga Canyon in Californië. Daar voegde hij wat extra zonnestralen toe aan zijn countryfolk. Het resultaat is A Light And A Line (eigen beheer). Op zijn tweede album leren we hem kennen als een gevoelige jongeman die muzikaal past tussen streekgenoten Dawes en Jonathan Wilson. Voor wat betreft de Texanen komt hij vooral in de buurt van Robert Ellis. ‘I dust my heart off every day’, zingt hij op Either Way. Ook de tekst van Brother is fraai: ‘Brother are you running meer…
Sinds begin jaren 90 maakt Mark Kozelek deel uit van mijn muzikale universum. Eerst als centrale figuur in de slowcore-groep Red House Painters, daarna in een zelfde rol in Sun Kil Moon en ook als soloartiest. Ik moet wel zeggen dat ik hem de laatste jaren minder volg. Het op zijn eigen label, Caldo Verde, uitgebrachte titelloze album met de groep Desertshore is echter een album dat me weer geheel overtuigt. Een prachtige, stemmige en toegankelijke plaat met gitaar- en folkliedjes. Het mooist zijn echter de teksten van Kozelek. Het lijken terloopse meer…
Binnenkort treden The Milk Carton Kids op in Nederland (o.a. op Take Root). Een goede reden om nun nieuwe album The Ash & Clay (Anti) eens tegen het licht te houden. De uit Californië afkomstige Milk Carton Kids worden vaak vergeleken met Simon & Garfunkel. Daar is inderdaad best wel wat voor te zeggen, maar Joey Ryan en Kenneth Pattengale verschillen toch ook in veel opzichten van hun illustere voorgangers. Ja, ze maken ook akoestische folkmuziek en het zijn ook mooizingers. Maar bij The Milk Carton Kids is het meer…
Vluchtstrook amerika
Op dit werk is een Creative Commons Licentie van toepassing.
© Alt Country NL
