Binnenkort treden The Milk Carton Kids op in Nederland (o.a. op Take Root). Een goede reden om nun nieuwe album The Ash & Clay (Anti) eens tegen het licht te houden. De uit Californië afkomstige Milk Carton Kids worden vaak vergeleken met Simon & Garfunkel. Daar is inderdaad best wel wat voor te zeggen, maar Joey Ryan en Kenneth Pattengale verschillen toch ook in veel opzichten van hun illustere voorgangers. Ja, ze maken ook akoestische folkmuziek en het zijn ook mooizingers. Maar bij The Milk Carton Kids is het gitaarspel even belangrijk als de zangkunst. En op dit derde album hoor je slechts akoestische gitaren en zang en geen verdere toeters en bellen. En in tegenstelling tot Simon & Garfunkel zullen ze geen wereldhits scoren. Zonder iets af te doen aan de kwaliteit van de 12 ingetogen liedjes op dit album; een aanstekelijke meezinger staat er niet op. Het vlotte Honey Honey komt daar nog het dichtst bij in de buurt. Dat gezegd hebbende; dit is klassiek vakwerk en daarmee verdienen ze zeker een plaats op Take Root.
02/09/2013 Permalink
De harmonieen doen mij veeleer denken aan Rawlings (vooral ook het gitaarspel) en Welch. Niets nieuws onder de zon, maar wel erg goed gedaan en wat mij betreft wel een extra ster waard
04/09/2013 Permalink
De optredens zijn leuker als de plaat door de cynische en humoristische intermezzo’s van beide heren tussen de nummers door!
17/09/2013 Permalink
Helemaal eens met Menno!
Heb ze inmiddels ook live gezien. Wonderschoon en inderdaad ook zeer grappig, al vond ik al die droge humor wel een beetje afbreuk doen aan de sfeer van de songs / het concert.